Η ισπανική κυβέρνηση υπό τον Πέδρο Σάντσεθ ανακοίνωσε την ανάκληση του πρέσβη της στην Τελ Αβίβ και ένα πακέτο μέτρων με στόχο να ασκήσει πολιτική και οικονομική πίεση στο Ισραήλ, ώστε να σταματήσει την πολεμική εκστρατεία στη Λωρίδα της Γάζας. Η Μαδρίτη δηλώνει ότι στηρίζει το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει και να αμύνεται, αλλά θεωρεί ότι οι τρέχουσες επιχειρήσεις έχουν εξελιχθεί σε «εξόντωση ενός ανυπεράσπιστου λαού», παραβιάζοντας τους κανόνες του ανθρωπιστικού δικαίου και ότι η ορισμένη αντίδραση στις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου 2023 έχει οδηγήσει σε παράνομες κατακτήσεις και σε επιθέσεις κατά αμάχων που ο ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ και πολλοί εμπειρογνώμονες περιγράφουν ως γενοκτονία.
Μεταξύ των μέτρων που θεσμοθετήθηκαν περιλαμβάνονται η επίσημη απαγόρευση πώλησης ή αγοράς στρατιωτικού εξοπλισμού προς και από το Ισραήλ, η απαγόρευση χρήσης ισπανικών λιμανιών και εναερίου χώρου για τη μεταφορά καυσίμων ή όπλων προς τον ισραηλινό στρατό, η απαγόρευση εισόδου στην Ισπανία για όσους θεωρούνται άμεσα εμπλεκόμενοι στη «γενοκτονία» και η αύξηση της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα. Το Τελ Αβίβ αντέδρασε έντονα, κατηγορώντας τη Μαδρίτη για «άγρια και μισαλλόδοξη ρητορική» και ανακοινώνοντας την απαγόρευση εισόδου στην Ισραήλ για την υπουργό Εργασίας Γιολάντα Ντίαζ και την υπουργό Νεολαίας Σίρα Ρέγκομ. Το ισπανικό υπουργείο Εξωτερικών χαρακτήρισε τις αιτιάσεις «ψευδείς και συκοφαντικές», τόνισε την ιστορική σύνδεση με την ισπανική υπηκοότητα που χορηγήθηκε σε 72.000 απογόνους των Εβραίων του 1492 και επανέλαβε την καταδίκη των επιθέσεων της Χαμάς και την απαίτηση για απελευθέρωση ομήρων.
Από ηθική σκοπιά, η στάση της Ισπανίας πρέπει να κριθεί με βάση καθολικές αρχές υποχρέωσης και σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας: οι πράξεις κράτους οφείλουν να είναι τέτοιες που θα μπορούσαν να γίνουν κανόνας συμπεριφοράς για όλους και να σέβονται τον άνθρωπο ως σκοπό, όχι ως μέσο. Κράτη και πολίτες έχουν χρέος να απορρίψουν την αδιάκριτη βία και την συλλογική τιμωρία, να υποστηρίζουν ανεξάρτητες έρευνες για παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, να προωθούν εκεχειρία και ανθρωπιστική πρόσβαση, να περιορίζουν τις ροές όπλων και να ενισχύουν πολιτικές αλληλεγγύης και περιβαλλοντικής βιωσιμότητας. Πρακτικά βήματα περιλαμβάνουν διαρκή διπλωματική πίεση, στοχευμένα εμπάργκο όπλων, αύξηση ανθρωπιστικής βοήθειας, προστασία προσφύγων και μέτρα που διασφαλίζουν την ακεραιότητα και το μέλλον των πληττόμενων κοινοτήτων και του φυσικού περιβάλλοντος.