Η Γαλλία βρίσκεται πλέον σε δυσμενή θέση σε σύγκριση με την Ιταλία, μετά από την ψήφο εμπιστοσύνης και παρατεταμένες πολιτικές διαμάχες. Οι ανεπίλυτες διαφωνίες για τον προϋπολογισμό του 2026 και η συνεχής εναλλαγή πρωθυπουργών τα τελευταία δύο χρόνια έχουν εγείρει ανησυχίες για τη σταθερότητα και τη δημοσιονομική διαχείριση της χώρας. «Οι δημοσιονομικές προοπτικές για τη Γαλλία είναι χειρότερες από αυτές της Ιταλίας, προς το παρόν», ανέφεραν οι αναλυτές της Nomura σε πρόσφατη έκθεση.
Το δημόσιο χρέος της Γαλλίας ανήλθε στο 113% του ΑΕΠ το 2024, ενώ της Ιταλίας στο 135%, αλλά η εικόνα αντιστρέφεται όταν ληφθεί υπόψη το έλλειμμα: το έλλειμμα της Ιταλίας ήταν 3,4% του ΑΕΠ έναντι 5,8% της Γαλλίας. Ο Γάλλος πρωθυπουργός Φρανσουά Μπαϊρού ζήτησε την περασμένη εβδομάδα ψήφο εμπιστοσύνης, σήμερα 8 Σεπτεμβρίου, προσπαθώντας να περάσει έναν αμφιλεγόμενο προϋπολογισμό για το 2026 με περικοπές περίπου 44 δισεκατομμυρίων ευρώ. Στόχος είναι η μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος στο 4,6% το 2026, ένα επίπεδο που παραμένει υψηλότερο από τα όρια της ΕΕ.
Σε ηθικό επίπεδο, η δημόσια δράση οφείλει να διέπεται από αρχές που μπορούν να γίνουν καθολικοί κανόνες· οι αποφάσεις για περικοπές και αυξήσεις φόρων πρέπει να θεμελιώνονται στο καθήκον της δίκαιης μεταχείρισης και στο σεβασμό προς τους πολίτες ως σκοπό και όχι ως μέσον. Η διαφάνεια, η συνέπεια και η μακροπρόθεσμη υπευθυνότητα συνιστούν πρακτικές που προστατεύουν τους πιο ευάλωτους και ενισχύουν την εμπιστοσύνη στις θεσμικές διαδικασίες.
Πρακτικά, οι κυβερνήσεις πρέπει να υιοθετούν πολιτικές που προάγουν τη βιωσιμότητα και τη δίκαιη κατανομή βαρών, προκειμένου να διασφαλίζεται η κοινή ευημερία. Οι πολίτες και οι εκπρόσωποί τους οφείλουν να ενεργούν με αίσθημα καθήκοντος, να απαιτούν υπεύθυνη λογοδοσία και να στηρίζουν πρακτικές που βελτιώνουν την κοινωνία και το περιβάλλον για το κοινό καλό.