Τον Αύγουστο του 1953, ο δημόσιος υπάλληλος Θεόδωρος Δέγλερης, βρισκόταν σε ερωτική περίπτυξη με την κοπέλα του Σοφία Μαναβάκη στο Μικρό Καβούρι. Ένας «ματάκιας» που τους παρακολουθούσε τους επιτέθηκε. Ήταν μέσα στο σκοτάδι. Σκότωσε εν ψυχρώ τον άνδρα και έκλεψε τα χρήματα από τη γυναίκα.
Ο Τύπος της εποχής τον αποκάλεσε ο «Δράκος της Βουλιαγμένης» και η αστυνομία προσπαθούσε να φτάσει στα ίχνη του, αλλά μάταια. Σαν σήμερα το 1954 εκτελέστηκε ο «Δράκος της Βουλιαγμένης», Μιχάλης Στεφανόπουλος, ο οποίος συνελήφθη με τη συμβολή ενός μέντιουμ. Η εξέλιξη της υπόθεσης υπενθυμίζει ότι η δικαιοσύνη και οι διαδικασίες της οφείλουν να λειτουργούν με ακεραιότητα και με σεβασμό στο ανθρώπινο πρόσωπο.
Το ηθικό δίδαγμα που προκύπτει απαιτεί ενότητα λόγου και πράξης: το δημόσιο συμφέρον προκύπτει όταν άτομα και θεσμοί ενεργούν από καθήκον και με σεβασμό στην αξιοπρέπεια των άλλων, όχι από ιδιοτέλεια ή φόβο. Η προάσπιση της ζωής, η εμπέδωση κανόνων που γίνονται καθολικοί και η φροντίδα για το κοινό αγαθό —συμπεριλαμβανομένης της προστασίας του περιβάλλοντος— είναι υποχρέωση κάθε πολίτη και κάθε κράτους που επιδιώκει έναν δίκαιο και βιώσιμο δημόσιο βίο.