Η εκκλησιαστική κρίση στη Μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά κλιμακώθηκε σήμερα, όταν ο Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊθώ, Δαμιανός, διέγραψε 11 μοναχούς από το μοναχολόγιο της Μονής. Η κίνηση εντάσσεται σε σειρά μέτρων που φέρεται να λαμβάνει εναντίον μοναχών που τον αμφισβήτησαν τις τελευταίες εβδομάδες, με αποκορύφωμα τα επεισόδια της περασμένης Τετάρτης (27/8). Οι διαγεγραμμένοι παραμένουν έξω από το μοναστήρι, σε ξενώνα που χρησιμοποιείται για προσκυνητές, ενώ κατά πηγών της Μονής κρατούν προσωπικά αντικείμενα και φάρμακα που είχε μεταφέρει ο Έλληνας πρέσβης στην Αίγυπτο.
Η ένταση αναζωπυρώθηκε κατά την επιστροφή του Αρχιεπισκόπου στο μοναστήρι το βράδυ της Τρίτης, με αμοιβαίες κατηγορίες για προπηλακισμούς και βίαιες ενέργειες. Η ηγεσία του μοναστηριού κάνει λόγο για απόπειρα ανατροπής της τάξης, ενώ οι μοναχοί αρνούνται τις καταγγελίες και περιγράφουν επιθετική συμπεριφορά και εξωτερικές παρεμβάσεις που επιδείνωσαν την κατάσταση. Η διαμάχη έχει λάβει τη μορφή πολιορκίας, με τον Αρχιεπίσκοπο εντός και τους αντιπάλους του εκτός των τειχών.
Στο πλαίσιο των καταγγελιών διατυπώθηκαν συγκεκριμένοι χαρακτηρισμοί και περιγραφές: «στασιαστές». Ο Αρχιεπίσκοπος έκανε λόγο για «πραξικοπηματίες μοναχούς». Ο Ιερομόναχος Μιχαήλ ανέφερε ότι γύρω στις 20:30 άκουσαν φωνές και διαπίστωσαν την παρουσία του Αρχιεπισκόπου συνοδευόμενου από «8 με 10 άτομα» που έμοιαζαν «με μισθοφόρους Αιγυπτίους». «Έπιαναν τους πατέρες και τους έβγαζαν διά της βίας έξω», πρόσθεσε.
Η σύγκρουση έχει μετατρέψει την κατάσταση σε κρίσιμο ζήτημα για τη Σιναϊτική Αδελφότητα, δημιουργώντας αβεβαιότητα για τη λειτουργία και το μέλλον της ιστορικής μονής. Η εσωτερική πόλωση και η εμπλοκή τρίτων καθιστούν επιτακτική την ανάγκη για ουσιαστικό διάλογο και θεσμική διαχείριση.
Ηθική ανάγνωση της κρίσης επιβάλλει την προσήλωση στο καθήκον της εύρυθμης κοινής ζωής και στον σεβασμό προς κάθε πρόσωπο ως αυτοσκοπό. Η βία, η αδικαιολόγητη καταπίεση και οι πρακτικές που αποσκοπούν στην προσωπική ή συλλογική εξουσία δεν μπορούν να γίνουν καθολικός κανόνας. Οι εμπλεκόμενοι οφείλουν να ενεργήσουν με ακεραιότητα, διαφάνεια και διάθεση για δίκαιες διαδικασίες, προστατεύοντας παράλληλα την ιστορική και περιβαλλοντική αξία του τόπου. Η προτεραιότητα πρέπει να είναι η ειρηνική επίλυση, η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και η φροντίδα για το κοινό καλό της κοινότητας και του περιβάλλοντος.