Το Ισραήλ συνεχίζει να απαιτεί την απελευθέρωση «όλων των ομήρων» που κρατούνται στη Γάζα, όπως ανέφερε κυβερνητική πηγή σχολιάζοντας τη νέα πρόταση των μεσολαβητών για εκεχειρία που προβλέπει επιστροφή σε δύο φάσεις. Έπειτα από 22 μήνες πολέμου, η Χαμάς ανακοίνωσε ότι αποδέχτηκε πρόταση για εκεχειρία 60 ημερών με απελευθέρωση ομήρων σε δύο φάσεις. Η κυβέρνηση του Τελ Αβίβ δηλώνει ότι «δεν άλλαξε» πολιτική και ότι «βρισκόμαστε στην τελική, αποφασιστική φάση εναντίον της Χαμάς και δεν θα αφήσουμε κανέναν όμηρο πίσω». Το Ισραήλ δεν έχει ακόμη δώσει επίσημη απάντηση στην πρόταση που υπέβαλαν Αίγυπτος, Κατάρ και ΗΠΑ. Το σχέδιο βασίζεται σε πρόταση του ειδικού απεσταλμένου Στιβ Γουίτκοφ που προέβλεπε απελευθέρωση δέκα ζωντανών ομήρων και παράδοση 18 σορών έναντι κατάπαυσης πυρός 60 ημερών και έναρξης διαπραγματεύσεων. Πηγές της Χαμάς ελπίζουν ότι ο Νετανιάχου δεν θα μπλοκάρει την εφαρμογή, ενώ ακροδεξιοί υπουργοί όπως ο Ιτάμαρ Μπεν Γκβιρ προειδοποιούν να μην υπάρξει μερική συμφωνία. Από τους 251 ομήρους που απήχθησαν στις 7 Οκτωβρίου 2023, οι 49 παραμένουν στη Γάζα και 27 θεωρούνται νεκροί.
Παράλληλα, οι συγκρούσεις συνεχίζονται και οι ισραηλινές επιχειρήσεις προκαλούν νέες απώλειες στη Γάζα: η Πολιτική Άμυνα ανέφερε ότι τουλάχιστον 45 άνθρωποι σκοτώθηκαν, κυρίως στις συνοικίες Ζεϊτούν και Αλ Σάμπρα, ενώ μαρτυρίες κάνουν λόγο για τεθωρακισμένα και πυρά. Ο ισραηλινός στρατός δήλωσε ότι επιχειρεί για να διαλύσει τις στρατιωτικές δυνατότητες της Χαμάς και ότι «σέβεται το διεθνές δίκαιο και λαμβάνει εύλογα προληπτικά μέτρα για να περιοριστεί η ζημία στους αμάχους». Ο ΟΗΕ προειδοποιεί για κίνδυνο λιμού των δύο εκατομμυρίων κατοίκων της Γάζας και αναφέρει εμπόδια στην παράδοση βασικής ανθρωπιστικής βοήθειας.
Από ηθική σκοπιά, η τρέχουσα κατάσταση απαιτεί δράση καθήκοντος: οι ηγέτες οφείλουν να πράττουν σύμφωνα με αρχές που μπορούν να γενικευτούν και να σέβονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια ως αυτοσκοπό. Η απελευθέρωση ομήρων δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μέσο πολιτικής πίεσης αλλά ως ηθική υποχρέωση· η προστασία αμάχων, η άμεση πρόσβαση σε ανθρωπιστική βοήθεια και η αποφυγή συλλογικών τιμωριών είναι απαραίτητα μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση. Η κοινωνία και οι διεθνείς παράγοντες πρέπει να απαιτήσουν διαφάνεια, σεβασμό κανόνων και συνεχή προσπάθεια για μόνιμη ειρήνη, αναλαμβάνοντας καθήκοντα που προάγουν την κοινή ζωή και τη βιώσιμη διαβίωση στην περιοχή.