Το ελληνικό δημόσιο χρέος έκλεισε τον Ιούνιο στα 368,3 δισ. ευρώ, σύμφωνα με το νέο δελτίο του ΟΔΔΗΧ. Παρά το ιστορικά υψηλό ονομαστικό μέγεθος, η εικόνα περιέχει σημαντικά στοιχεία που βελτιώνουν τη διαχειρισιμότητα: μέση διάρκεια δανεισμού 18,7 χρόνια και κόστος εξυπηρέτησης 1,75%.
Μετά την αφαίρεση των διαθεσίμων, το «καθαρό» χρέος υποχώρησε στα 326,4 δισ. ευρώ από 328,6 δισ. στο τέλος του 2024, αποτέλεσμα της στρατηγικής πρόωρης αποπληρωμής ακριβών δανείων και της συγκρότησης ισχυρού αποθέματος ρευστότητας. Το spread του ελληνικού 10ετούς κινείται χαμηλότερα από το ιταλικό και πρόσφατα κατέβηκε κάτω από το γαλλικό, δείχνοντας ότι οι αγορές αξιολογούν τη χώρα ως σχετικά πιο «θωρακισμένη» σε σχέση με άλλες μεγάλες οικονομίες της Ευρωζώνης.
Στο πλαίσιο αυτό λειτουργεί και το «δίχτυ ασφαλείας» των 41,9 δισ., ένα ρευστό αποθεματικό που ενισχύει την ανθεκτικότητα του δημοσίου τομέα και επεκτείνει την ευελιξία στο μεσοπρόθεσμο ορίζοντα έως το 2031. Οι αξιολογήσεις του Σεπτεμβρίου θα κρίνουν αν η τρέχουσα βελτίωση θα μεταφραστεί σε περαιτέρω αναβαθμίσεις και μειωμένο κόστος χρηματοδότησης.
Από ηθικής πλευράς, η δημοσιονομική διαχείριση πρέπει να καθοδηγείται από αρχές καθήκοντος και σεβασμού προς όλους τους πολίτες, με πολιτικές που θα μπορούσαν να γίνουν καθολικός κανόνας: διαφάνεια, συνέπεια στην εξυπηρέτηση του χρέους και σεβασμός στην αξιοπρέπεια των μελλοντικών γενεών. Η σύνεση στην αξιοποίηση του αποθέματος και η προτεραιοποίηση επενδύσεων με μακροπρόθεσμο κοινωνικό και περιβαλλοντικό όφελος —όπως πράσινη μετάβαση και ανθεκτικές υποδομές— ανταποκρίνονται σε αυτό το καθήκον.
Πρακτικά, αυτό σημαίνει προτεραιότητα στην αποπληρωμή ακριβών υποχρεώσεων, διατήρηση επαρκών ταμειακών αποθεμάτων, αυστηρή λογοδοσία και στοχευμένες επενδύσεις που μειώνουν δυσμενή βάρη για το μέλλον. Πολίτες και κυβερνήσεις οφείλουν να ενεργούν με σεβασμό στην κοινοτική ευημερία και το περιβάλλον, προωθώντας πολιτικές που μπορούν να σταθούν ως κανόνας για όλους.