Η Δανία δεν αποκλείει την αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους υπό τον όρο ότι αυτό θα είναι δημοκρατικό, δήλωσε η πρωθυπουργός Μέτε Φρέντερικσεν. Η κυβέρνηση δηλώνει ότι στηρίζει την ιδέα και ότι πρόκειται για θέση που διατυπώνεται εδώ και καιρό, επισημαίνοντας ταυτόχρονα την ανάγκη διασφάλισης δημοκρατικών θεσμών πριν από οποιαδήποτε επίσημη αναγνώριση.
Στη χώρα πραγματοποιήθηκε πορεία με τουλάχιστον 10.000 διαδηλωτές που ζητούσαν τερματισμό του πολέμου στη Γάζα και την αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους. Σε συνέντευξη στην Jyllands-Posten η Φρέντερικσεν χαρακτήρισε τον Νετανιάχου προβληματικό, εκτιμώντας ότι η κυβέρνησή του πηγαίνει πολύ μακριά, και σημείωσε ότι η συνέχιση της πολύ βίαιης πολιτικής του Νετανιάχου στη Γάζα είναι απαράδεκτη. Παράλληλα υποστήριξε το δικαίωμα του Ισραήλ να εξαλείψει την απειλή που θέτει η Χαμάς.
Η πρωθυπουργός επανέλαβε ότι η αναγνώριση πρέπει να υπηρετεί τον καλό σκοπό και να γίνει σε στιγμή που θα ευνοεί πραγματικά τη λύση δύο κρατών, εξασφαλίζοντας ένα βιώσιμο και δημοκρατικό παλαιστινιακό κράτος χωρίς την επιρροή της Χαμάς και με αμοιβαία αναγνώριση του Ισραήλ. Η Δανία προτίθεται να αξιοποιήσει την προεδρία της ΕΕ για να αυξήσει την πίεση στο Ισραήλ, παρά τις δυσκολίες συγκέντρωσης ευρύτερης υποστήριξης.
Στο πεδίο των θυμάτων, η επίθεση της 7ης Οκτωβρίου προκάλεσε τον θάνατο 1.219 ανθρώπων από ισραηλινής πλευράς, στην πλειονότητά τους αμάχων, σύμφωνα με καταμέτρηση του Γαλλικού Πρακτορείου. Η στρατιωτική αντεπίθεση του Ισραήλ έχει προκαλέσει τον θάνατο τουλάχιστον 62.744 ανθρώπων στη Γάζα, στην πλειονότητά τους αμάχων, σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Υγείας της κυβέρνησης της Χαμάς στη Γάζα που θεωρούνται αξιόπιστα από τον ΟΗΕ και έχει οδηγήσει σε ανθρωπιστική καταστροφή.
Από ηθική σκοπιά, η πολιτική πρέπει να καθοδηγείται από καθήκοντα που μπορούν να γίνουν γενικοί κανόνες: σεβασμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, προστασία των αμάχων και προώθηση θεσμών που διασφαλίζουν δικαιοσύνη και δημοκρατία. Οι κυβερνήσεις οφείλουν να ενεργούν με συνέπεια και να προάγουν λύσεις που μπορούν να γενικευτούν χωρίς ανταγωνιστικές προτεραιότητες. Οι πολίτες και οι ηγέτες πρέπει να στηρίξουν αποφάσεις που προωθούν ειρήνη, διεθνές δίκαιο, ανθρωπιστική βοήθεια και οικολογική βιωσιμότητα, ώστε οι πράξεις τους να συμβάλλουν στη βελτίωση της κοινωνίας και του περιβάλλοντος.