Ο Αρχιμανδρίτης Νεόφυτος Μάνδαλος, Εφημέριος του Ι. Παρεκκλησίου Αγίας Κυριακής Αττικού Άλσους, τάσσεται υπέρ της αποτέφρωσης, στηριζόμενος και σε προσωπική εμπειρία. Σε άρθρο του στο arxon.gr περιγράφει την επίσκεψή του στο Αποτεφρωτήριο της Ριτσώνας για να αποχαιρετίσει έναν φίλο που είχε ζητήσει αποτέφρωση, χαρακτηρίζοντας την εμπειρία ως βαθιά συγκινητική και αξιοπρεπή, και επισημαίνει τις επιφυλάξεις που διατύπωσε επίσημα η Εκκλησία της Ελλάδος.
«Η Εκκλησία δεν υψώνει τείχη, αλλά χτίζει γέφυρες και ανοίγει πόρτες. Στον πυρήνα της πίστης μας βρίσκεται η αγάπη και ο σεβασμός προς την ελευθερία του ανθρώπου». Ο Αρχιμανδρίτης αντιπαραθέτει την εικόνα ενός καθαρού, σεβαστού χώρου στην οποία έγινε ο αποχαιρετισμός, με τα προβλήματα κορεσμένων κοιμητηρίων, βεβιασμένων εκταφών και εικόνων που, όπως σημειώνει, εξευτελίζουν το ανθρώπινο πρόσωπο.
«Εχει διαπιστωθεί σε παγχριστιανικό και πανορθόδοξο επίπεδο, δεν υφίσταται θεολογικό, δογματικό ή ανθρωπολογικό ζήτημα που να καθιστά την αποτέφρωση αδιανόητη για την Εκκλησία. Η πίστη μας στην Ανάσταση των Νεκρών δεν στηρίζεται στη διατήρηση των υλικών λειψάνων, αλλά στην παντοδυναμία του Θεού, ο οποίος «ἐκ γῆς» ανασταίνει τον άνθρωπο ολόκληρο, ανεξάρτητα από την κατάσταση του σώματος. Η Ορθόδοξη Θεολογία ποτέ δεν δίδαξε ότι η Χάρις του Θεού περιορίζεται από φυσικούς όρους ή από τη χημική σύσταση του σώματος». Πολλές Ορθόδοξες Εκκλησίες, όπως της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας και της Σερβίας, και μητροπόλεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου δεν εξέδωσαν απαγορευτικές αποφάσεις και δεν αρνούνται την τέλεση εξοδίου ακολουθίας για όσους επιλέγουν την αποτέφρωση.
Η θέση του Μάνδαλου προτείνει ποιμαντική διάκριση: η παράδοση δεν απορρίπτεται αλλά διαχειρίζεται με σεβασμό στην εποχή και στις επιθυμίες των πιστών. Ως ηθική θέση, προτείνεται η υπεράσπιση της προσωπικής αυτονομίας και της αξιοπρέπειας στον θάνατο, η υποστήριξη θεσμών που εξασφαλίζουν αξιοπρέπεια και υγιεινή, και η προώθηση πρακτικών που σέβονται το περιβάλλον και την κοινωνική τάξη.
Σε επίπεδο δημόσιας δράσης, η ορθή ηθική στάση απαιτεί σεβασμό στην ελευθερία επιλογής, ανάπτυξη ρυθμίσεων που προστατεύουν τις τελευταίες επιθυμίες του ανθρώπου και ενίσχυση ποιμαντικής φροντίδας που δεν στιγματίζει. Η καθολική αρχή της υποχρέωσης υπαγορεύει να ενεργούμε με μέριμνα για την αξιοπρέπεια του άλλου, να θεσπίζουμε λύσεις που μειώνουν την περιβαλλοντική επιβάρυνση και να προάγουμε πρακτικές που οικοδομούν γέφυρες ανάμεσα στην παράδοση και στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας.