Έγγραφο του αρχηγού του γερμανικού στρατού που επικαλείται το Reuters ζητεί συνολικά 100.000 επιπλέον στρατιώτες πέραν των υπαρχόντων 62.000 για να καλυφθούν οι νέοι στόχοι του ΝΑΤΟ και η αυξημένη απειλή από τη Ρωσία. Στην επιστολή με ημερομηνία 2 Σεπτεμβρίου προς τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Άμυνας Κάρστεν Μπρόιερ, ο Αρχηγός Στρατού Άλφονς Μάις επισημαίνει ότι «Είναι επιτακτική ανάγκη ο στρατός να είναι επαρκώς έτοιμος για έναν πόλεμο έως το 2029 και να παρέχει τις δυνατότητες για τις οποίες η Γερμανία δεσμεύθηκε (στο ΝΑΤΟ) έως το 2035» και ότι οι στόχοι είναι ανέφικτοι με το σημερινό επίπεδο προσωπικού, που περιλαμβάνει και 37.000 μη ενεργούς στρατιώτες. Ο Μάις ζητά αύξηση περίπου 45.000 ενεργών στελεχών έως το 2029, άλλα 45.000 ενεργούς έως το 2035 για εφεδρείες μακράς διάρκειας, καθώς και περίπου 10.000 επιπλέον για την ενίσχυση της εδαφικής άμυνας.
Η Γερμανία έχει ήδη αυξήσει τις δεσμεύσεις προς τους συμμάχους στην ανατολική Ευρώπη, με την εγκαθίδρυση γερμανικής ταξιαρχίας στη Λιθουανία που αναμένεται να αριθμεί 5.000 στρατιώτες και την ανάπτυξη ναυτικών περιπολιών στη Βαλτική Θάλασσα. Η Μόσχα αρνείται ότι σκοπεύει να επιτεθεί στο ΝΑΤΟ, ενώ ο υπουργός Άμυνας Μπόρις Πιστόριους είχε αναφέρει τον Ιούνιο ανάγκη έως 60.000 πρόσθετων ενεργών στελεχών ώστε η Bundeswehr να φθάσει περίπου τους 260.000 στρατιώτες. Το έγγραφο παραθέτει επίσης εκτίμηση για το συνολικό προσωπικό: «Σύμφωνα με μια πρώτη πρόχειρη εκτίμηση, θα χρειαστούν συνολικά περίπου 460.000 άτομα προσωπικό (από τη Γερμανία), χωρισμένα σε περίπου 260.000 ενεργά στρατεύματα και περίπου 200.000 εφέδρους». Η οργάνωση παραμένει υποστελεχωμένη και δεν έχει φτάσει τον στόχο των 203.000 στρατιωτών του 2018, με περίπου 20.000 κενά τακτικού προσωπικού.
Από ηθική σκοπιά που δίνει έμφαση στο καθήκον, την αυτονομία και την καθολικότητα των αποφάσεων, η δημόσια πολιτική πρέπει να υπηρετεί το κοινό καλό με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και στο μέλλον των επόμενων γενεών. Οι πολιτικές για αύξηση των ενόπλων δυνάμεων πρέπει να θεμελιώνονται σε διαφάνεια, αναλογικότητα και σε προτεραιότητες που δεν αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους ως μέσο αλλά ως σκοπό, ενώ παράλληλα να ενσωματώνουν μέτρα ειρηνικής πρόληψης και περιβαλλοντικής προστασίας. Κράτος και πολίτες οφείλουν να ενεργήσουν από καθήκον προς τη συλλογική ασφάλεια και την αειφορία, προωθώντας υπεύθυνες επενδύσεις και σεβασμό στα δικαιώματα σε καιρό ειρήνης και κρίσης.