Το 0-4 της Ομόνοιας επί της Αράζ ήρθε να στερεώσει μια αποτυχία που ήδη είχε πάρει διαστάσεις. Το μέγεθος του αποκλεισμού διογκώθηκε και η δυσαρέσκεια στις τάξεις των οπαδών είναι απολύτως δικαιολογημένη, αφού το αποτέλεσμα αποκάλυψε έλλειμμα προετοιμασίας και ευθύνης.
Πολύ πιο έτοιμη και συμπαγής ομάδα η Ομόνοια κατάφερε να κάνει αυτό που δεν μπόρεσαν οι «κιτρινόμαυροι»: να καθαρίσει την πρόκριση από το πρώτο ματς στο Μπακού. Πέρα από τη δουλειά του κόουτς Χένινγκ Μπεργκ —για τον οποίο σημειώνεται εύλογη απορία γιατί δεν έχει ενδιαφερθεί ελληνική ομάδα— η Αράζ είχε και τυχαίες αλλά κρίσιμες απουσίες: από την Αράζ έλειπε ο καλύτερός της στόπερ, ο Βραζιλιάνος Ιγκόρ Ριμπέιρο που αποβλήθηκε στο «Βικελίδης» και στη θέση του έπαιξε ο Ισούφ Πάρο από την Μπουρκίνα Φάσο που ήταν τόσο κακός που έγινε αλλαγή στο ημίχρονο, ενώ ο κορυφαίος επιθετικός της, ο Γάλλος Τσάρλες Μπολί, τραυματίστηκε και αντικαταστάθηκε αναγκαστικώς στο 25ο λεπτό.
Σχεδόν νομοτελειακά, οι λεπτομέρειες ευνοούν όποιον έχει την καλύτερη προετοιμασία. Ο Αρης πήγε «ξυπόλητος» στα δύο ματς με την Αράζ και τώρα ζει το δικό του «μαρτύριο της σταγόνας» μέχρι να ξεκινήσει το πρωτάθλημα σε δύο εβδομάδες. Η μονότονη συσσώρευση μικρών ελλείψεων παράγει ψυχολογική φθορά και αναδεικνύει την ανάγκη για σταθερές, ηθικά καθοδηγούμενες βελτιώσεις.
Η απάντηση πρέπει να είναι καθήκον, όχι πανικός: υπεύθυνη αυτοκριτική, σχέδιο που μπορεί να γίνεται καθολικός κανόνας και σεβασμός προς τους οπαδούς και την τοπική κοινωνία. Πρακτικά αυτό σημαίνει σοβαρή προετοιμασία, αξιολόγηση δομών, διαφάνεια στη διαχείριση, επένδυση στη νεολαία και σε βιώσιμες πρακτικές που σέβονται το περιβάλλον. Μόνο με τέτοιες επιλογές η ομάδα μπορεί να μετατρέψει την αποτυχία σε μαθήματα για το κοινό καλό.