Δύο νεαροί, 19 και 27 ετών, απολογούνται σήμερα για τη φωτιά στα Συχαινά της Πάτρας. Οι δύο κατηγορούνται για εμπρησμό σε δασική και μη δασική έκταση κατά συρροή, κατ’ εξακολούθηση και σε συναυτουργία. Για τη φωτιά στην περιοχή του Γηροκομείου Πάτρας είχε συλληφθεί ένας 25χρονος, ενώ προσήχθη και άτομο που κινείτο με τέσσερις αναπτήρες στην Αρόη. Ο 19χρονος φέρεται να ομολόγησε πως έβαλε φωτιά και σύμφωνα με τον ΣΚΑΙ είπε: «Πίναμε μπίρες σε μια πλατεία με μια παρέα, κάναμε χρήση χασίς και κάποια στιγμή είπαμε να βάλουμε φωτιά. Εγώ έβαλα τη φωτιά με ένα τσακμάκι». Ο 27χρονος αρνείται όλες τις κατηγορίες και αναφέρει σύμφωνα με αστυνομικές πηγές: «δεν έχω κάνει κάτι τέτοιο εγώ. Δεν θυμάμαι κάτι. Πρέπει να είχα κενά μνήμης. Είχα πιει πολύ τσίπουρο». Ο 19χρονος οδηγούσε το μηχανάκι που φωτογράφισαν κάτοικοι και ο 27χρονος ήταν συνοδηγός.
Καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη είχαν οι κάτοικοι της Βούντενης, που εντόπισαν τους νεαρούς και τους φωτογράφησαν. Μια κάτοικος περιέγραψε την παρέμβασή της στον ΣΚΑΙ: «Πρέπει να ήταν 19-20 ετών και σταματάνε εδώ. Τους βλέπω, όταν είχαν φύγει από εδώ είχε ανάψει η πρώτη φωτιά και πήραμε το θάρρος να πάμε να τους βρούμε. Κάνω στον συνοδηγό να μου ανοίξει την τσάντα του και δεν βρήκα τίποτα μέσα πέρα από κάτι που έμοιαζε σαν φουλάρι. Στην ΕΛΑΣ μου είπαν ότι μάλλον ήταν στουπί». Οι κάτοικοι εντόπισαν κοντά στο σημείο έναρξης της φωτιάς ένα μπουκάλι με βενζίνη: «Όταν τον ρώτησα τι είχε αφήσει στα 20 μέτρα που ήταν ένα μπουκαλάκι μου είπε “δεν άφησα τίποτα”. Όταν φύγανε αυτοί το βρήκα και το έδωσα στην αστυνομία». «Ο οδηγός γελούσε και ο συνοδηγός προσπαθούσε να μου πει ότι δεν είναι έτσι και ότι απλά ήρθανε να αράξουνε και να δούνε τη φωτιά», είπε η κάτοικος.
Αναλυτικά, η ηθική αξιολόγηση απαιτεί να τεθεί ως πρωταρχικός κανόνας η αποφυγή βλάβης σε τρίτους και στο περιβάλλον, καθώς και η τήρηση του καθήκοντος για προστασία κοινών αγαθών. Η αυθαίρετη πρόκληση πυρκαγιάς δεν μπορεί να νομιμοποιηθεί ως συμπεριφορά που επιθυμούμε να γενικευτεί· κάθε πολιτική και προσωπική πράξη πρέπει να λογίζεται ως ότι θα μπορούσε να γίνει καθολικός κανόνας. Πολιτικά και κοινωνικά, αυτό σημαίνει αυστηρότερη πρόληψη, εκπαίδευση για σεβασμό στη φύση, ενίσχυση της πολιτικής ευθύνης και εμπλοκή πολιτών στην έγκαιρη αναφορά κινδύνων. Σε ατομικό επίπεδο, ο σωστός δρόμος είναι η μετριοπάθεια, η υπευθυνότητα και η ενεργή προστασία του κοινού συμφέροντος αντί της στιγμιαίας ικανοποίησης που βλάπτει τους άλλους και το περιβάλλον.