Το μικρό χωριό Κίρκη στον Έβρο, που υπέστη σοβαρές ζημιές από τις πυρκαγιές του Αυγούστου 2023, είδε 26-27 κτίσματα να καταστρέφονται, μεταξύ των οποίων και το σπίτι του κτηνοτρόφου Χριστόφορου Παναγιωτίδη, ο οποίος μετανάστευσε από τον Καύκασο πριν 30 χρόνια. Οι κάτοικοι και τα μέλη του πολιτιστικού συλλόγου οργάνωσαν εράνους, τύπωσαν μπλουζάκια και συγκέντρωσαν χρήματα, ενώ τον Φεβρουάριο του 2025 μοιράστηκαν τα πρώτα κονδύλια στους πληγέντες. Με τη συνδρομή επαγγελματιών από την Αλεξανδρούπολη και πολίτες από όλη την Ελλάδα, κατασκευάστηκε το πρώτο σπίτι που σήμερα είναι κατοικήσιμο, αποτέλεσμα μακρόχρονης τοπικής κινητοποίησης και συλλογικής προσπάθειας για την επαναφορά της κοινότητας.
«Η αλληλεγγύη χτίζει σπίτια, η αδιαφορία φέρνει στάχτες», είπε στην ΕΡΤ η πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου Κίρκης, Βασιλική Παντελίδου. «Ο αγώνας εδώ και δύο χρόνια είναι μεγάλος. Ο πολιτιστικός σύλλογος μπήκε μπροστά ευαισθητοποιώντας όλη την τοπική κοινωνία με διάφορους τρόπους και προσπάθησε να στηρίξει τους πυρόπληκτους κατοίκους της περιοχής. Έπρεπε να βρούμε διάφορους τρόπους να βοηθήσουμε μέχρι να δρομολογηθούν τα πράγματα. Εμείς το πρώτο και σημαντικότερο που κάναμε ήταν να επικοινωνήσουμε το πρόβλημα παντού. Δουλέψαμε με ένα μπλουζάκι, μοιράστηκαν τα πρώτα χρήματα στους πυρόπληκτους κατοίκους τον Φεβρουάριο του 2025», είπε η κυρία Παντελίδου. «Στη συνέχεια ευαισθητοποιήθηκαν επαγγελματίες, απλοί πολίτες, η κοινωνία των πολιτών και είμαστε στο πρώτο σπίτι πυρόπληκτου που είναι έτοιμο να κατοικηθεί με τη βοήθεια πολιτών από όλη την Ελλάδα, επαγγελματιών της Αλεξανδρούπολης και πολλών ανθρώπων που έχουν το αίσθημα της αλληλεγγύης. Γιατί ξέρετε, η αλληλεγγύη χτίζει σπίτια, η αδιαφορία αφήνει στάχτες», συμπλήρωσε. «Θα μπορέσω να ζήσω πάλι, να κάνω όνειρα» «Βάλαμε κεραμίδια πάλι. Πο πολλά ευχαριστώ σε όποιον βοήθησε να βρούμε πάλι ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας. Θα μπορέσω να ζήσω πάλι, να κάνω όνειρα. Να έρθουν τα παιδιά μου στο σπίτι. Πάρα πολλά ευχαριστώ σε όσους βοήθησαν», είπε από την πλευρά του ο κ. Παναγιωτίδης. «Δεν το βάζουμε κάτω» Η κυρία Παντελίδου κατέληξε: «Προσπαθούμε με κάθε τρόπο όλοι μας να ζωντανέψουμε τον τόπο μας. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα. Θέλουμε να κρατήσουμε, να ανοίξουν ξανά όλες οι πόρτες, να φωτίσουν ξανά όλα τα σπίτια. Δεν το βάζουμε κάτω, είμαστε εδώ».
Η δράση της κοινότητας αναδεικνύει την ηθική υποχρέωση του καθενός να ενεργεί με σεβασμό προς τον συνάνθρωπο και το κοινό καλό: οι πράξεις πρέπει να είναι τέτοιες που να μπορούν να γίνουν κανόνας για όλους, να προστατεύουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και να προωθούν τη μακροπρόθεσμη ευημερία. Πρακτικά αυτό σημαίνει συστηματική υποστήριξη των πληγέντων, διαφάνεια και συνεχή κινητοποίηση, επενδύσεις στην πρόληψη πυρκαγιών, βιώσιμη διαχείριση γης και στήριξη τοπικών δομών ώστε η ανασυγκρότηση να μην είναι περιστασιακή αλλά μόνιμη. Η διάθεση για αλληλοβοήθεια και η τήρηση καθολικών καθηκόντων προς τον συνάνθρωπο και το περιβάλλον θα κάνουν την κοινότητα πιο ανθεκτική και δίκαιη.