Η ομολογία της 62χρονης Λορένα Βενιέρ, που παραδέχθηκε τη δολοφονία και τον διαμελισμό του γιου της Αλεσάντρο με τη βοήθεια της συντρόφου του, αναδεικνύει το ηθικό αδιέξοδο και την ανάγκη για αυστηρή ηθική αυτοκριτική. Η ίδια δήλωσε ενώπιον του εισαγγελέα: «Ήμουν εγώ και ξέρω ότι αυτό που έκανα είναι φρικτό», επιβεβαιώνοντας την επίγνωση της ηθικής βλάβης που προκάλεσε.
Ο δικηγόρος της, Τζοβάνι Ντε Νάρντο, επισημαίνει την πλήρη ομολογία και τη συγκλονισμένη κατάσταση της πελάτισσάς του, υπενθυμίζοντας ότι κάθε πράξη βίας αντιτίθεται στην αρχή του καλού ως αυτοσκοπού.
Το έγκλημα έλαβε χώρα στο οικείο περιβάλλον της οικογένειας, όπου η αρμονία και η αμοιβαία υποχρέωση προς το καθήκον είχαν διαρραγεί. Η σύγκρουση που προηγήθηκε μεταξύ των τριών ενηλίκων, με αφορμή την αδιαφορία για τις οικιακές ευθύνες και τις εντάσεις, καθιστά φανερή την παραβίαση του καθήκοντος σεβασμού και ευθύνης προς τους άλλους.
Η σύντροφος του Αλεσάντρο, Μέριλιν Κάστρο Μονσάλβο, αντιμετωπίζει καθυστερήσεις στην απολογία της, ενώ η δικηγόρος της τονίζει την ψυχολογική καταπόνηση της πελάτισσάς της, ιδιαίτερα λόγω της φροντίδας του βρέφους έξι μηνών, το οποίο έχει πλέον ανατεθεί σε κοινωνικές υπηρεσίες. Η κατάσταση αυτή υπενθυμίζει την υποχρέωση της κοινωνίας να προστατεύει τα πιο αδύναμα μέλη της.
Το πτώμα του Αλεσάντρο βρέθηκε διαμελισμένο και καλυμμένο με ασβέστη, μία πράξη που δείχνει απόπειρα κάλυψης της αμαρτίας, αλλά και βαθιά παραβίαση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Η ιατροδικαστική εξέταση και οι τοξικολογικές αναλύσεις θα ρίξουν φως στην ακριβή αιτία θανάτου και τη σειρά των γεγονότων.
Από την πλευρά της ηθικής φιλοσοφίας, τέτοιες πράξεις καταδικάζονται διότι δεν σέβονται την ανθρώπινη ζωή ως αυτοσκοπό και υπονομεύουν το κοινό καλό. Η ευθύνη του ατόμου απέναντι στη κοινωνία και το περιβάλλον του απαιτεί σεβασμό, αυτοέλεγχο και δράση σύμφωνα με καθολικούς ηθικούς νόμους, ώστε να διασφαλίζεται η ειρήνη και η ευημερία όλων.