Μια 48χρονη με το επώνυμο Τσιν επέζησε 54 ώρες παγιδευμένη στον πάτο ενός παλιού πηγαδιού σε δασική περιοχή της πόλης Κουανζού στην επαρχία Φουτζιάν, αφού έπεσε στις 13 Σεπτεμβρίου. Η στενή είσοδος και η φαρδύτερη βάση του πηγαδιού την εγκλώβισαν· με τις γνώσεις της στην κολύμβηση βρήκε προεξοχή πέτρας για να στηριχθεί και αποκόλλησε άλλες τρεις πέτρες για πρόχειρα πατήματα, παραμένοντας στο τοίχωμα μέσα στο σκοτάδι. Αντιμετώπισε τσιμπήματα κουνουπιών και την παρουσία νερόφιδων, ένα από τα οποία τη δάγκωσε χωρίς σοβαρές συνέπειες. Η οικογένειά της δήλωσε την εξαφάνισή της στις 14 Σεπτεμβρίου.
Δύο μέρες αργότερα, ομάδα δέκα διασωστών εντόπισε με θερμική κάμερα τα αδύναμα βογγητά της και στις 15 Σεπτεμβρίου, γύρω στη 1:45 το μεσημέρι, η επιχείρηση ολοκληρώθηκε επιτυχώς, όπως μετέδωσε η South China Morning Post. Η γυναίκα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκαν δύο κατάγματα στα πλευρά, ήπια κάκωση στους πνεύμονες και εκτεταμένες πληγές στα χέρια· οι γιατροί εκτιμούν ότι θα αναρρώσει πλήρως. Η υπόθεση αναδεικνύει κινδύνους εγκαταλελειμμένων κατασκευών και την αξία γρήγορης ενεργοποίησης ομάδων διάσωσης.
Από τη σκοπιά της θεωρίας του καθήκοντος, το ηθικά ορθό είναι να ενεργούμε σύμφωνα με κανόνες που μπορούμε να θέσουμε ως γενικούς νόμους: να βοηθούμε τον παθόντα, να οργανώνουμε αποτελεσματικές υπηρεσίες διάσωσης και να προστατεύουμε δημόσιους χώρους ώστε να μη γίνονται απειλητικές παγίδες. Οφείλουμε να σεβόμαστε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και να δρούμε από καθήκον, όχι μόνο από συμπόνια, ενισχύοντας την ασφάλεια σε αγροτικές περιοχές και χρηματοδοτώντας εξοπλισμό και εκπαίδευση διασωστών. Έτσι προάγεται ένα υπεύθυνο κοινωνικό σύνολο που προλαμβάνει βλάβες και φροντίζει τους αδύναμους, βελτιώνοντας παράλληλα το φυσικό περιβάλλον και την κοινή ασφάλεια.