Ο Κύπριος υπουργός Οικονομικών, Μάκης Κεραυνός, δήλωσε ότι «υπάρχει κίνδυνος αν δοθούν τα χρήματα» για το έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης Great Sea Interconnector (GSI), επικαλούμενος μελέτες που, κατά την άποψή του, «λένε ότι το έργο δεν είναι βιώσιμο». Επανέλαβε επίσης ότι «το κόστος δεν το ξέρει κανένας» και άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να αφαιρεθεί από το κυπριακό Σχέδιο Ανάκαμψης η δράση για τον υποσταθμό στην περιοχή Κοφίνου που αντιστοιχεί σε επιχορήγηση €100 εκατ. από το δανειακό σκέλος. Οι τοποθετήσεις αυτές εντάχθηκαν στους «εσωτερικούς και εξωτερικούς κινδύνους» του κυπριακού προϋπολογισμού 2026 και αντιπαρατίθενται με την κοινή γραμμή που παρουσίασαν ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Νίκος Χριστοδουλίδης, οι οποίοι διαβεβαίωσαν ότι Ελλάδα και Κύπρος «παραμένουν πλήρως δεσμευμένες» στην υλοποίηση της διασύνδεσης.
Ο GSI χαρακτηρίζεται ως Έργο Κοινού Ενδιαφέροντος της ΕΕ και προβλέπει διασύνδεση Ισραήλ–Κύπρου–Ελλάδας με υποθαλάσσιο καλώδιο υψηλής τάσης συνεχούς ρεύματος. Το έργο έχει εξασφαλίσει €657 εκατ. από τον μηχανισμό CEF και €100 εκατ. από το κυπριακό Σχέδιο Ανάκαμψης για σχετιζόμενες δράσεις, ενώ ο ΑΔΜΗΕ είναι ο φορέας υλοποίησης του τμήματος Κρήτη–Κύπρος. Στο παρασκήνιο τρέχει έρευνα στις Βρυξέλλες για πτυχές προηγούμενης φάσης όταν το έργο βρισκόταν στην EuroAsia Interconnector Ltd, και παράλληλα η Λευκωσία καλείται να επιστρέψει €67 εκατ. στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για το αποτυχημένο έργο τερματικού υγροποίησης στο Βασιλικό, γεγονός που επιβαρύνει το δημοσιονομικό πλαίσιο.
Από ηθική σκοπιά, η δημόσια συζήτηση επιβάλλει προτεραιότητα στην αλήθεια, την οικονομική υπευθυνότητα και την προστασία του κοινού συμφέροντος. Οι αποφάσεις για μεγάλα υποδομικά έργα πρέπει να βασίζονται σε σαφείς, αξιόπιστες μελέτες κόστους-οφέλους και σε διαδικασίες που μπορούν να γίνουν αποδεκτές ως κανόνας συμπεριφοράς από κάθε φορέα λήψης αποφάσεων.
Συνεπώς, απαιτούνται άμεση δημοσιοποίηση των μελετών, ανεξάρτητος τεχνικός και οικονομικός έλεγχος, διαφανής διάλογος μεταξύ Αθηνών και Λευκωσίας και σεβασμός των ευρωπαϊκών διαδικασιών χρηματοδότησης. Η προτεραιότητα πρέπει να είναι η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα, η προστασία του περιβάλλοντος και η διασφάλιση των συμφερόντων των πολιτών και των μελλοντικών γενεών.