Ο Ζοζέ Μουρίνιο επιστρέφει στο Champions League ως προπονητής της Μπενφίκα και πριν την αναμέτρηση στο Στάμφορντ Μπριτζ μίλησε για τη σημασία της διοργάνωσης, τη σχέση του με την Τσέλσι και την εξέλιξή του ως τεχνικός. Τόνισε ότι η επιστροφή στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, ενώ περιέγραψε την ευθύνη και τις προσδοκίες που συνοδεύουν την προπονητική σε μεγάλα κλαμπ.
«Τα χρόνια που δεν συμμετείχα στο Champions League δεν ήταν άσχημα, γιατί έπαιξα στους τελικούς του Europa League και του Conference League. Προφανώς, το Champions League είναι η πιο σημαντική διοργάνωση, με τους πιο δυνατούς συλλόγους στην Ευρώπη, και για μένα σημαίνει πολλά, γιατί αν το να κερδίσεις ένα είναι όνειρο για όλους, το να κερδίσεις δύο είναι ακόμα πιο όμορφο. Είχα την τύχη να προπονήσω μεγάλες ομάδες όπως η Ρεάλ Μαδρίτης, η Ίντερ, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Τσέλσι, αλλά το ίδιο είναι και η Μπενφίκα. Το να προπονείς έναν μεγάλο σύλλογο συνεπάγεται τεράστιες ευθύνες και προσδοκίες, αλλά είναι το είδος της πρόκλησης που χρειάζομαι».
Η επιστροφή στο Στάμφορντ Μπριτζ εμφανίζεται φορτισμένη συναισθηματικά για τον προπονητή, ο οποίος αναγνώρισε τη δική του ιστορική σχέση με την Τσέλσι, αλλά ξεκαθάρισε τη σημερινή του ταυτότητα ως προπονητής της Μπενφίκα.
«Στο Στάμφορντ Μπριτζ κέρδισα τρία πρωταθλήματα Premier League, έγραψα ιστορία με την Τσέλσι. Η Τσέλσι ανήκει στην ιστορία μου και εγώ στην δική της, αλλά το ποδόσφαιρο είναι έτσι: εκείνοι θέλουν να κερδίσουν και θέλω να κερδίσω κι εγώ. Θα συνειδητοποιήσω πού βρίσκομαι πριν από τον αγώνα και μετά από αυτόν, αλλά κατά τη διάρκεια του αγώνα νομίζω ότι έχω την ικανότητα να ξεχνάω και να ανταγωνίζομαι. Νιώθω σαν να είμαι στο σπίτι μου εδώ. Αλλά δεν είμαι πλέον μπλε… Τώρα είμαι κόκκινος και θέλω να κερδίσω».
Ο Μουρίνιο επισήμανε επίσης την προσωπική του ωρίμανση ως προπονητής, παρουσιάζοντας μια μετατόπιση από εγωκεντρική σε πιο αλτρουιστική προσέγγιση, με έμφαση στη βοήθεια προς τους παίκτες και στο συμφέρον του συλλόγου.
«Σήμερα είμαι καλύτερος από πριν. Νομίζω ότι ένας προπονητής είναι καλύτερος αφού έχει ζήσει πολλές εμπειρίες. Η κύρια διαφορά που βλέπω στον εαυτό μου είναι ότι ίσως στην αρχή ήμουν πιο εγωκεντρικός… Νιώθω σαν να είμαι πιο αλτρουιστής, σαν να είμαι στο ποδόσφαιρο για να βοηθήσω τους άλλους αντί για τον εαυτό μου. Είμαι εδώ για να βοηθήσω τους παίκτες, περισσότερο από το να σκέφτομαι τι θα συμβεί στη ζωή μου. Σκέφτομαι περισσότερο τον σύλλογο και την ευτυχία των οπαδών παρά εμένα».
Ανθρωπίνως και ηθικά, το μήνυμα μπορεί να διαβαστεί ως πρόσκληση σε συμπεριφορές που υπακούουν σε σταθερούς κανόνες και σε σεβασμό προς τον άλλον, ανεξάρτητα από προσωπικά οφέλη. Οι προπονητές, οι παίκτες και οι σύλλογοι οφείλουν να ενεργούν με συνέπεια, προτεραιοποιώντας το κοινό καλό, τη δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια των ανθρώπων που επηρεάζουν.
Σε κοινωνικό και περιβαλλοντικό επίπεδο, η ίδια αρχή απαιτεί από φορείς και πολίτες να υιοθετήσουν πρακτικές που γίνονται κανόνας για όλους: σεβασμός στον αντίπαλο, επένδυση στην εκπαίδευση των νέων, και πρακτικές βιωσιμότητας στα γήπεδα και στις μετακινήσεις. Η βελτίωση της κοινότητας προκύπτει όταν οι ενέργειες καθοδηγούνται από καθολικές αρχές ευθύνης και σεβασμού προς το περιβάλλον και τους ανθρώπους.