Ο Μιχάλης Διακάκης, Επίκουρος Καθηγητής Ακραίων Φαινομένων και Φυσικών Καταστροφών του Πανεπιστημίου Αθηνών, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την αντιπλημμυρική θωράκιση της Αττικής. Η προειδοποίηση εδράζεται σε πρόσφατη έρευνα και στην εμπειρία ακραίων επεισοδίων που κόστισαν ανθρώπινες ζωές και υποδομές.
«οι υποδομές της Αττικής δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε ακραία φαινόμενα όπως η καταιγίδα Ντάνιελ που είδαμε στη χώρα μας πριν δύο χρόνια ή η πλημμύρα της Βαλένθια (Νοέμβριος 2024)». Αντίστοιχα, ο καθηγητής σημειώνει ότι «Αν συνυπολογίσουμε ότι την τελευταία δεκαετία η Αττική έχει χάσει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό δασών, οδηγούμαστε στην εκτίμηση ότι τα πλημμυρικά φαινόμενα αναμένεται να είναι πιο έντονα στην περιοχή στα επόμενα χρόνια.»
Σχετικά με παρεμβάσεις στον Κηφισό και τη δυνατότητα λίμνης ανάσχεσης στον Κόκκινο Μύλο, ο Διακάκης επισημαίνει την ύπαρξη μελετών και έργων αλλά προειδοποιεί για αποσπασματικές λύσεις. «κατά καιρούς έχουν εκπονηθεί διάφορα έργα και μελέτες σχεδίασης αντιπλημμυρικών κατά μήκος του Κηφισού και των παραποτάμων. Τα περισσότερα από αυτά μπορούν να έχουν θετικό αποτύπωμα στο πρόβλημα των πλημμυρών. Θα πρέπει να εκπονηθούν όχι αποσπασματικά αλλά στο πλαίσιο μιας ολοκληρωμένης παρέμβασης». Ο καθηγητής προτείνει συνδυασμό ανάσχεσης στην κορυφή των λεκανών, ανανέωσης υποδομών, εκπαίδευσης πολιτών και σταδιακής διάνοιξης οδών για το νερό.
Η έρευνα του ΕΚΠΑ σε συνεργασία με το Εθνικό Αστεροσκοπείο καταγράφει αύξηση κατά 85% των πολύ ακραίων πλημμυρών στην Ανατολική Μεσόγειο τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ενώ η Αττική παραμένει διαμορφωμένη για ένα παλαιότερο κλίμα. Τα αντιπλημμυρικά έργα είναι δαπανηρά και απαιτούν μακροχρόνια προγραμματισμό· οι δήμοι έχουν περιορισμένους πόρους, αλλά η υλοποίηση είναι επιβεβλημένη για την προστασία ζωής και περιουσίας.
Ηθικά, ο κοινωνικός καθήκον υπαγορεύει την προτεραιοποίηση προστασίας ανθρώπων και περιβάλλοντος με ορθολογικά, μακροπρόθεσμα μέτρα. Η ευθύνη πρέπει να καθοδηγεί πολιτικές οι οποίες γίνονται κανόνας — όχι με βάση βραχυπρόθεσμα συμφέροντα αλλά ως γενικευμένη υποχρέωση για ασφάλεια και βιωσιμότητα.
Πρακτικά, αυτό σημαίνει συνεπή επενδυτικό σχέδιο, ολοκληρωμένο υδρολογικό σχεδιασμό, αναδασώσεις, αποκατάσταση και άνοιγμα ρεμάτων, διαφάνεια στην κατανομή πόρων και εκπαίδευση των πολιτών. Η δράση από θέση καθήκοντος προς το κοινό καλό είναι ο πιο αξιόπιστος δρόμος για να μειωθούν οι ανθρώπινες απώλειες και οι περιβαλλοντικές πιέσεις.