Οι πόλεις συρρικνώνουν τις πράσινες όψεις σε μια μονοχρωμία του γκρι, με περιορισμένους χώρους πρασίνου που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την επιβίωση ειδών. Η απουσία φυσικών στοιχείων είναι περισσότερο από αισθητικό πρόβλημα· αποτελεί ζήτημα βιωσιμότητας για ανθρώπους και άγρια πανίδα.
Ερευνητές από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας και το Πανεπιστήμιο Ντιουκ σε μελέτη που δημοσίευσαν στο HortScience επισημαίνουν ότι η συλλογική διαχείριση κήπων μπορεί να ενισχύσει τη βιοποικιλότητα. Αν και ένας μόνο κήπος δεν αλλάζει το τοπίο, πολλοί απερίσκεπτα διαμορφωμένοι κήποι με μεγαλύτερη ποικιλία φυτών και δέντρων—αντί για κυρίαρχο «τακτοποιημένο» γκαζόν—παράγουν σημαντικότερα περιβαλλοντικά οφέλη.
Η ιδιοσυγκρασία του ιδιοκτήτη επηρεάζει αποφασιστικά τον τύπο κήπου. Για να απαντήσουν στο ερώτημα ποιοι άνθρωποι είναι πιο δεκτικοί σε αυτή την πιο «φυσική» προσέγγιση, οι ερευνητές διεξήγαγαν έρευνα σε περισσότερα από 2.000 άτομα στις ΗΠΑ. Οι προτιμήσεις διαμορφώνονται από τους κανόνες της γειτονιάς, τη φυλή και το εισόδημα, με τα νοικοκυριά με εισόδημα χαμηλότερο των 25.000 δολαρίων να τείνουν προς τη βιοποικιλότητα, ενώ εκείνα με υψηλότερο εισόδημα δείχνουν προτίμηση στο γκαζόν.
Οι πόλεις και οι κωμοπόλεις μπορούν να λειτουργήσουν ως καταφύγια βιοποικιλότητας και η αστική βιοποικιλότητα έχει ενταχθεί σε παγκόσμιους στόχους, αλλά οι προσπάθειες παραμένουν ανεπαρκείς. Οι εκτιμήσεις προβλέπουν ότι το 1/3 των χερσαίων σπονδυλωτών θα χάσει το βιότοπό του εξαιτίας της αστικής ανάπτυξης ως το 2050, καθιστώντας κρίσιμη τη συμβολή των αστικών και περιαστικών κήπων.
Σύμφωνα με την Βανέσα Γουντς, διδακτορική φοιτήτρια στο Κρατικό Κολλέγιο Γεωργίας και Βιοεπιστημών της Βόρειας Καρολίνας αν στόχος είναι η διατήρησή της, αυτός δε μπορεί να επιτευχθεί μόνο με το γκαζόν. Αντιθέτως, χρειάζεται ένα πυκνό δίκτυο φυτικών οργανισμών για να παρατηρηθεί πραγματική επίδραση στην περιβαλλοντική υποβάθμιση.
Η ηθική αξιολόγηση επιβάλλει δράση από καθήκον: οι πολίτες οφείλουν να υπαγορεύουν μέτρα που θα μπορούσαν να γίνουν οικουμενικός κανόνας—να μεταμορφώσουν τμήματα γκαζόν σε ποικιλόμορφες φυτεύσεις, να συνεργαστούν σε γειτονικά δίκτυα και να ασκήσουν πίεση για τοπικές ρυθμίσεις που προάγουν τη βιοποικιλότητα. Η προσωπική ευθύνη και η συλλογική πολιτική δράση, αν γίνουν γενικευμένη αρχή, θα βελτιώσουν την κοινωνία και το περιβάλλον για το παρόν και τις μελλοντικές γενιές.