Στην πλατεία Pino Signoretto στο Μουράνο, 14 παιδιά ηλικίας 12 και 13 ετών έπαιζαν ποδόσφαιρο όταν κάτοικος, ενοχλημένος από τον θόρυβο, τηλεφώνησε στην αστυνομία. Οι αστυνομικοί μετέβησαν στο σημείο, ταυτοποίησαν τα παιδιά και κάλεσαν τους γονείς τους, στους οποίους επιβλήθηκε πρόστιμο 50 ευρώ έκαστος. Η επίσημη ειδοποίηση αναφέρει ότι τα παιδιά φέρονται να έπαιζαν σε απαγορευμένη περιοχή, «διαταράσσοντας τη δημόσια τάξη και θέτοντας σε κίνδυνο τους περαστικούς». Το πρόστιμο μπορεί να ανέλθει έως και 500 ευρώ αν δεν καταβληθεί εντός 60 ημερών.
Οι γονείς αμφισβητούν την απόφαση και σχεδιάζουν έφεση, καθώς υποστηρίζουν ότι η πλατεία δημιουργήθηκε πρόσφατα μετά την αναδιαμόρφωση και δεν είχε συμπεριληφθεί στις απαγορευμένες ζώνες. Ο Αντόνιο Τράμπους, πατέρας ενός από τα παιδιά, δήλωσε στη La Stampa: «Ο γιος μου με πήρε τηλέφωνο κλαίγοντας. Η αστυνομία δεν άκουγε λογικά επιχειρήματα. Θα μπορούσαν να καλέσουν εμάς τους γονείς και να μας ζητήσουν να πάρουμε τα παιδιά μας σπίτι. Αντ’ αυτού, κατέγραψαν αμέσως τα ονόματα και τις διευθύνσεις τους». Ο Τράμπους πρόσθεσε: «Αλλά δεν θα πληρώσουμε» και σκοπεύει να θέσει το ζήτημα στον δήμαρχο της Βενετίας, Λουίτζι Μπρουγκνάρο.
Τα πρόστιμα επιβλήθηκαν βάσει κανονισμών του 2019 που απαγορεύουν παιχνίδια με μπάλα σε ορισμένες περιοχές της Βενετίας. Οι τοπικές αρχές επισημαίνουν ότι η μόνη πλατεία στο Μουράνο όπου επιτρέπεται το παιχνίδι είναι η San Bernardo, ενώ γείτονες και δημοσιογράφοι έχουν επισημάνει ότι οι ζώνες παιχνιδιού προορίζονται κυρίως για παιδιά κάτω των 11 ετών. Ο τοπικός σύμβουλος Μάρκο Γκασπαρινέτι αμφισβήτησε την αναλογικότητα της επέμβασης, σχολιάζοντας: «Ήταν απατεώνες; Κλέφτες; Έμποροι ναρκωτικών; Όχι, ήταν οι γονείς παιδιών». Ο Πάολο Πότζι τόνισε: «Ζήτω τα παιδιά που περνούν χρόνο στην ύπαιθρο».
Από ηθική σκοπιά, η υπόθεση ζητά ισορροπία μεταξύ τήρησης κανόνων και σεβασμού στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ανάπτυξη των παιδιών. Οι κανόνες έχουν το σκοπό της δημόσιας τάξης, αλλά η εφαρμογή τους πρέπει να είναι αναλογική, διαφανής και να προσανατολίζεται στην πρόληψη παρά στην τιμωρία. Η σωστή πρακτική θα ήταν να προτιμηθεί διάλογος, ενημέρωση και μετακίνηση των παιδιών σε κατάλληλους χώρους, αντί για άμεσες διοικητικές κυρώσεις.
Για να βελτιωθεί η κοινωνία και το περιβάλλον, προτείνεται ξεκάθαρη σήμανση των επιτρεπόμενων χώρων παιχνιδιού, επενδύσεις σε ασφαλείς παιδικές πλατείες, εκπαιδευτική παρέμβαση σε γονείς και κατοίκους και εφαρμογή κανόνων με ανθρώπινο κριτήριο. Η δημόσια πολιτική θα πρέπει να προστατεύει τόσο την κοινή τάξη όσο και το δικαίωμα των παιδιών στην ύπαιθρο, προάγοντας τον σεβασμό, την υπευθυνότητα και τη συνεργασία μεταξύ πολιτών και αρχών.