Οι καταναλωτές που παραμένουν σε κυμαινόμενα τιμολόγια αναλαμβάνουν ρίσκο χωρίς αντίστοιχο όφελος, καθώς στην πλειονότητα των περιπτώσεων τα σταθερά (μπλε) είναι φθηνότερα και προστατεύουν από ανατιμήσεις. Η πλειονότητα όσων αλλάζουν πάροχο ή συμβόλαιο επιλέγει σταθερές χρεώσεις, οδηγώντας τον ανταγωνισμό των παρόχων προς προϊόντα αυτής της κατηγορίας.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ρυθμιστικής Αρχής Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων, τα «πράσινα» τιμολόγια Σεπτεμβρίου κυμαίνονται πάνω από τα 10 σεντς ανά κιλοβατώρα με εξαίρεση το τιμολόγιο της Ελίν στα 0,08979 σεντς και φτάνουν έως 0,16 σεντς. Στα «μπλε» υπάρχουν 13 προσφορές κάτω από τα 10 σεντς και κλιμακώνονται μέχρι τα 17 σεντς. Στα «κίτρινα» τιμολόγια, με εξαίρεση τα τιμολόγια του Ήρωνα που μειώθηκαν κατά 53% στα 7,5 σεντς και το νυχτερινό της ΔΕΗ επίσης στα 7,5 σεντς, οι υπόλοιπες προσφορές κυμαίνονται πάνω από 10 έως και 18 σεντς.
Η εικόνα βελτίωσης του Σεπτεμβρίου δεν αναμένεται να επαναληφθεί τον Οκτώβριο, καθώς οι τιμές χονδρικής κινούνται ανοδικά, κοντά στα 100 ευρώ ανά μεγαβατώρα έναντι 73 τον Αύγουστο. Η ΔΕΗ ανακοίνωσε νέο σταθερό προϊόν, το ΔΕΗ myHome Plan με σταθερό κόστος ενέργειας στα 60 ευρώ κάθε μήνα (περιλαμβάνονται χρεώσεις προμήθειας και ρυθμιζόμενες χρεώσεις), κατάλληλο για εύρος κατανάλωσης 2.500-4.500 kWh ετησίως. Θα γίνεται εκκαθάριση της ενέργειας που καταναλώθηκε 2 φορές τον χρόνο, στον 6ο και στον 12ο μήνα της σύμβασης. Στους μηνιαίους έναντι λογαριασμούς θα υπάρχει η μηνιαία χρέωση των 60Euro και η εκκαθάριση ανά εξάμηνο θα γίνεται με τιμή κιλοβατώρας 14,5 σεντς. Νωρίτερα η Protergia ανακοίνωσε το Picasso με σταθερό ποσό χρέωσης ανά μήνα και μηνιαία χρέωση από 29,99 ευρώ το μήνα.
Από ηθικής άποψης, κάθε επιλογή πρέπει να οδηγείται από καθήκον και από κανόνες που θα ήταν αποδεκτοί ως γενικοί νόμοι συμπεριφοράς. Ο καταναλωτής οφείλει να επιλέγει προϊόντα που προστατεύουν το συλλογικό συμφέρον και την οικονομική σταθερότητα του νοικοκυριού, λαμβάνοντας υπόψη την επίπτωση στη βιωσιμότητα. Οι πάροχοι έχουν την υποχρέωση διαφάνειας και δίκαιης τιμολόγησης, ενώ η πολιτεία πρέπει να προάγει κανόνες που καθιστούν την ενέργεια προσιτή χωρίς να θυσιάζεται το δημόσιο καλό.
Συγκεκριμένα, η ορθή πρακτική είναι να προτιμώνται σταθερά σχέδια όταν προστατεύουν τον προϋπολογισμό, να μειώνεται η σπατάλη ενέργειας, να απαιτείται διαφάνεια στα κόστη και να υποστηρίζονται λύσεις που συνεισφέρουν στη μείωση των εκπομπών. Η συμπεριφορά αυτή, αν γενικευθεί, θα βελτιώσει την οικονομική ασφάλεια των νοικοκυριών και την περιβαλλοντική κατάσταση της κοινωνίας.