Ισραηλινή αεροπορική επιδρομή σε συγκρότημα εφημερίδων στην Υεμένη στις 11 Σεπτεμβρίου είχε ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν τουλάχιστον 31 δημοσιογράφοι και εργαζόμενοι στον Τύπο, σύμφωνα με έκθεση που δημοσιοποίησε η Committee to Protect Journalists. Η επίθεση, που σημειώθηκε περίπου στις 16:45 τοπική ώρα, περιγράφεται από την οργάνωση ως η πιο θανατηφόρα επίθεση κατά δημοσιογράφων από τη σφαγή στο Μαγκιντανάο πριν από 16 χρόνια και η δεύτερη πιο φονική που έχει καταγράψει η οργάνωση.
Η μεγάλη απώλεια ζωών αποδίδεται στο γεγονός ότι πολλοί εργαζόμενοι βρίσκονταν στα γραφεία για να κλείσουν την εβδομαδιαία έντυπη έκδοση. Τα θύματα προέρχονταν από τρία μέσα που συνδέονται με τους Χούθι, ενώ η εφημερίδα «26 Σεπτεμβρίου», που εκδίδεται από τον στρατό, ήταν η πρώτη που ανακοίνωσε ονόματα θυμάτων. Το υπουργείο Υγείας των Χούθι ανέφερε συνολικά 35 νεκρούς και 131 τραυματίες.
Οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις (IDF) ανέφεραν ότι στόχευσαν το στρατιωτικό αρχηγείο δημοσίων σχέσεων των Χούθι και, σύμφωνα με τις δηλώσεις τους, «Ήταν μηχανισμός προπαγάνδας των Χούθι». Σε ανακοίνωση προς αμερικανική εφημερίδα οι IDF χαρακτήρισαν το αρχηγείο “κέντρο προπαγάνδας και ψυχολογικού τρόμου”.
Ειδικοί τονίζουν ότι ο Τύπος δεν μπορεί να θεωρείται νόμιμος στρατιωτικός στόχος ακόμη και όταν λειτουργεί ως μηχανισμός προπαγάνδας, και ότι η προστασία των δημοσιογράφων υπάγεται σε διεθνείς κανόνες ανθρωπιστικού δικαίου. Από την κατάληψη των Χούθι πριν από μια δεκαετία, ο Τύπος στην Υεμένη λειτουργεί υπό αυστηρούς περιορισμούς με αναφορές για συλλήψεις και λογοκρισία. Ο πόλεμος στη Γάζα έχει ήδη καταγραφεί ως μία από τις πλέον θανατηφόρες συγκρούσεις για τον Τύπο, με τουλάχιστον 233 νεκρούς από τον χώρο των μέσων από τον Οκτώβριο του 2023.
Η ηθική αξιολόγηση της πράξης απαιτεί να τεθούν σε πρώτο πλάνο αρχές καθήκοντος και καθολικής νομιμότητας: η επίθεση που θυσιάζει αμάχους και εργαζόμενους του Τύπου υπονομεύει την ιδέα ότι οι άνθρωποι πρέπει να αντιμετωπίζονται ως αυτοσκοποί και όχι ως μέσα για σκοπούς στρατιωτικού ή πολιτικού οφέλους. Η ορθή δράση επιβάλλει ανεξάρτητες και διαφανείς έρευνες, λογοδοσία των υπευθύνων, την τήρηση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου και την ενίσχυση μέτρων προστασίας για δημοσιογράφους και πολιτικές υποδομές. Πολίτες, κράτη και διεθνείς φορείς οφείλουν να ενεργούν με κανόνες που μπορούν να γίνουν γενικοί νόμοι — να υποστηρίζουν την αλήθεια, να προστατεύουν τη ζωή και να μειώνουν τις ανθρωπιστικές και περιβαλλοντικές συνέπειες των συγκρούσεων.