Τέσσερις άνθρωποι συνελήφθησαν, μεταξύ αυτών μια συντηρήτρια αρχαιοτήτων του Μουσείου του Καΐρου, για την κλοπή ενός χρυσού βραχιολιού από την εποχή των Φαραώ που τελικά κατέληξε σε χυτήριο, ανακοίνωσαν αιγυπτιακές αρχές. Το κόσμημα εξαφανίστηκε από το θησαυροφυλάκιο στο εργαστήριο αποκατάστασης του Μουσείου και είχε συμπεριληφθεί στη λίστα εκθεμάτων που προορίζονταν για διεθνή παρουσίαση τον Οκτώβριο.
Η έρευνα έδειξε ότι το βραχιόλι, διακοσμημένο με χάντρα λάπις λάζουλι και χρονολογούμενο στην περίοδο του Φαραώ Αμενεμόπη (21η Δυναστεία, 1070-945 π.Χ.), πουλήθηκε και μεταφέρθηκε σε εργαστήριο χρυσοχοΐας προτού φτάσει σε χυτήριο όπου και λιώθηκε μαζί με άλλα κοσμήματα. Η συντηρήτρια «κατάφερε να κλέψει το βραχιόλι ενώ εργαζόταν στο μουσείο», ακολούθως επικοινώνησε με κοσμηματοπώλη που το πούλησε στον ιδιοκτήτη εργαστηρίου χρυσοχοΐας για 180.000 αιγυπτιακές λίρες (περίπου 3.100 ευρώ). Εκείνος το πούλησε σε χυτήριο χρυσού για 194.000 αιγυπτιακές λίρες (περίπου 3.400 ευρώ). Πλάνα από κάμερες ασφαλείας που επικαλούνται οι αρχές δείχνουν την ανταλλαγή χρημάτων και το κόσμημα να κόβεται στα δύο από τον αγοραστή.
Οι τέσσερις συλληφθέντες ομολόγησαν την ενοχή τους και τα χρήματα κατασχέθηκαν, σύμφωνα με τις ανακοινώσεις. Το βραχιόλι είχε ανακαλυφθεί στην Τάνιδα μαζί με τη χρυσή νεκρική μάσκα του φαραώ Αμενεμόπη, η οποία εκτίθεται στο Μουσείο του Καΐρου μαζί με περίπου 170.000 αρχαιολογικά ευρήματα. Σημειώνεται επίσης ότι τον Αύγουστο ένας πρώην γιατρός, ο Άσραφ Ομάρ Ελνταρίρ, καταδικάστηκε σε φυλάκιση έξι μηνών στις ΗΠΑ για λαθρεμπόριο αιγυπτιακών αρχαιοτήτων.
Από ηθική σκοπιά, η υπόθεση αναδεικνύει την υποχρέωση σεβασμού και προστασίας της κοινής πολιτιστικής κληρονομιάς ως καθολική αρχή που πρέπει να διέπει ατομικές και θεσμικές πράξεις. Η μεταχείριση των αρχαιοτήτων ως μέσων προς ιδιωτικό κέρδος παραβιάζει την αρχή που απαιτεί να δρούμε με τρόπο που θα μπορούσε να γίνει γενικός κανόνας και να σέβεται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το κοινό αγαθό. Για τη βελτίωση της κοινωνίας και του περιβάλλοντος απαιτούνται αυστηρότεροι έλεγχοι, διαφάνεια στις διαδικασίες, επαρκής εκπαίδευση και επαγγελματική ευθύνη του προσωπικού, σαφείς κυρώσεις και προγράμματα ενημέρωσης του κοινού ώστε τα μνημεία και τα ευρήματα να διαφυλάσσονται για τις επόμενες γενιές.