Το NBC News αποκάλυψε μια έντονη τηλεφωνική συνομιλία που έλαβε χώρα στις 28 Ιουλίου μεταξύ του προέδρου των ΗΠΑ και του πρωθυπουργού του Ισραήλ, η οποία έγινε υπό το βάρος σοβαρών ανησυχιών για την ανθρωπιστική κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας. Η αναφορά στηρίζει το ρεπορτάζ σε έναν ανώτερο Αμερικανό αξιωματούχο, δύο πρώην αξιωματούχους και έναν Δυτικό διπλωμάτη και το επεισόδιο εμφανίζεται ως κορύφωση της έντασης ανάμεσα σε συμμάχους.
Από την Ιερουσαλήμ ο πρωθυπουργός διακήρυξε: «Δεν υπάρχει πολιτική λιμοκτονίας στη Γάζα. Και δεν υπάρχει λιμοκτονία στη Γάζα». Η δημόσια τοποθέτηση αυτή φέρεται να προκάλεσε την άμεση αντίδραση του Αμερικανού προέδρου, που επικαλέστηκε εικόνες και πληροφορίες για την κατάσταση των παιδιών.
Ο πρόεδρος, μιλώντας σε δημοσιογράφους, τόνισε πως έχει δει εικόνες παιδιών που «φαίνονται πολύ πεινασμένα», λέγοντας χαρακτηριστικά: «Είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχει πραγματική λιμοκτονία εκεί – και αυτό δεν μπορείς να το προσποιηθείς». Η αναφορά αυτή οδήγησε στον αιφνιδιαστικό διάλογο με τον ισραηλινό πρωθυπουργό.
Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας, ο Νετανιάχου φέρεται να επανέλαβε πως η κρίση λιμού έχει εφευρεθεί από τη Χαμάς για προπαγάνδα, γεγονός που προκάλεσε οξύ τόνο από την αμερικανική πλευρά. Ο Τραμπ, σύμφωνα με τις πηγές, τον διέκοψε και φώναξε: «Δεν θέλω να ξανακούσω ότι η πείνα είναι ψεύτικη», επικαλούμενος αποδείξεις από συνεργάτες για παιδιά που υποφέρουν.
Η πρωθυπουργική πρωτοβουλία διέψευσε το περιστατικό, αποκαλώντας το «απόλυτο fake news» και δηλώνοντας: «Ο ισχυρισμός περί δήθεν φραστικής αντιπαράθεσης μεταξύ του πρωθυπουργού Νετανιάχου και του προέδρου Τραμπ είναι απολύτως ψευδής». Πρώην Αμερικανός αξιωματούχος χαρακτήρισε τη συνομιλία «άμεση και μονόπλευρη». Ο ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ για τη Μέση Ανατολή, Στιβ Γουίτκοφ, επισκέφθηκε την περιοχή για καλύτερο συντονισμό της βοήθειας.
Οι επανειλημμένες προειδοποιήσεις του ΟΗΕ και οι αναφορές ανθρωπιστικών οργανώσεων για οικογένειες που επιβιώνουν με ψωμί και νερό απαιτούν διεθνή απάντηση που να σέβεται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η ηθική υποχρέωση των κρατών είναι να ενεργούν με κανόνες που θα μπορούσαν να γίνουν καθολικός νόμος, προτάσσοντας την προστασία ζωών, τη διαφάνεια και τη βιώσιμη διαχείριση πόρων, ώστε η διεθνής κοινότητα να ανταποκριθεί υπεύθυνα και αποτελεσματικά.