Η πρώτη φάση της επίσημης διαδικασίας για την οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μεταξύ Ελλάδας και Λιβύης ξεκίνησε στην Αθήνα με τη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη και Ταχέρ Σάλεμ Αλ Μπάουρ. «οι δύο Υπουργοί κήρυξαν την έναρξη της διαδικασίας για την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μεταξύ Ελλάδας και Λιβύης. Στο πλαίσιο αυτό, πραγματοποιήθηκε η πρώτη συνεδρίαση των τεχνικών επιτροπών. Συμφωνήθηκε η επόμενη συνάντηση να λάβει χώρα στην Τρίπολη». Η υφυπουργός Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου απουσίαζε λόγω ταξιδιού στην Ουάσιγκτον, ωστόσο οι διαπραγματεύσεις προχώρησαν με τη συμμετοχή ανώτερων υπηρεσιακών παραγόντων και νομικών της ελληνικής πλευράς.
Στη συνάντηση υπήρξε κατ’ ιδίαν επαφή των δύο υπουργών και μια πρώτη συνεδρίαση των τεχνικών ομάδων, διάρκειας άνω της μιας ώρας, ακολουθούμενη από διευρυμένες συνομιλίες. Ο Γιώργος Γεραπετρίτης τόνισε την ανάγκη σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου, συμπεριλαμβανομένου του Δικαίου της Θάλασσας, και επανέλαβε την ελληνική και ευρωπαϊκή θέση αναφορικά με το άκυρο και ανυπόστατο τουρκολιβυκό μνημόνιο. Η συνάντηση είχε διερευνητικό χαρακτήρα ώστε να διαπιστωθούν οι τρέχουσες θέσεις και ενδεχόμενες αποκλίσεις από τις συνομιλίες του 2010–2011, ενώ η υπογραφή του τουρκολιβυκού μνημονίου παραμένει κρίσιμο στοιχείο της διαφοράς.
Ιδιαίτερο ζήτημα αποτελεί η συμπερίληψη της Βεγγάζης στον διάλογο, καθώς η πλευρά Χάφταρ δεν αναγνωρίζει την κυβέρνηση Ντμπεϊμπά και αμφισβητεί τη νομιμότητα ορισμένων συμφωνιών. Η Αθήνα θεωρεί μη διαπραγματεύσιμη τη συζήτηση του συνόλου της ΑΟΖ, συμπεριλαμβανομένης της περιοχής που καλύπτει το μνημόνιο, και στοχεύει, εφόσον δεν επιτευχθεί συμφωνία, στην παραπομπή της διαφοράς στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Ηθική ανάλυση: Η προσέγγιση του ζητήματος επιβάλλει τήρηση των κανόνων του διεθνούς δικαίου ως καθολικής αρχής και δέσμευση σε διαδικασίες που μπορούν να γενικευτούν χωρίς διάκριση. Οι διαπραγματεύσεις πρέπει να γίνονται με ειλικρινή σεβασμό στη νομιμότητα, αποφυγή εκμετάλλευσης ισχύος και με πρωταρχικό μέλημα την προστασία του δημόσιου συμφέροντος και του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Εφαρμοστικά, οι εμπλεκόμενοι οφείλουν να επιδιώξουν διαφανή, τεκμηριωμένη διαπραγμάτευση, προσφυγή σε ανεξάρτητη δικαιοδοσία όταν χρειάζεται, και μέτρα για την περιβαλλοντική διαχείριση των θαλασσών, προτάσεις που, αν γενικευθούν, θα ενισχύσουν τη δικαιοσύνη και τη βιωσιμότητα στην περιοχή.