Τις εξετάσεις έδειξαν την παρουσία ακανθοκυτταρικού καρκινώματος στις βλάβες του πρώην προέδρου της Βραζιλίας Ζαΐχ Μπολσονάρου. Ο 70χρονος εισήχθη στην ιδιωτική κλινική DF Star και πήρε εξιτήριο αφού αντιμετωπίστηκε για την οξεία αδιαθεσία.
Σύμφωνα με το ιατρικό ανακοινωθέν, κατά την εισαγωγή του ήταν «αφυδατωμένος, παρουσιάζοντας ταχυκαρδία και χαμηλή αρτηριακή πίεση». Οι ιατρικές εξετάσεις έδειξαν «αναιμία και εξασθένηση της νεφρικής λειτουργίας». Την Κυριακή είχε δεχθεί ιατρική φροντίδα, συμπεριλαμβανομένου του χειρουργικού καθαρισμού δερματικών βλαβών.
Η βιοψία ανέδειξε την παρουσία ακανθοκυτταρικού καρκινώματος σε δύο σημεία, σύμφωνα με τον Δρ Κλαούντιο Μπιρολίνι. «Αντιμετωπίστηκαν με χειρουργική αφαίρεση, αλλά απαιτείται τακτική παρακολούθηση για να διασφαλιστεί πως δεν θα επανεμφανιστούν», είπε σε δημοσιογράφους ο θεράπων ιατρός του Μπολσονάρου.
Ο Μπολσονάρου έχει μακρά ιστορία σοβαρών προβλημάτων υγείας μετά το τραυματικό περιστατικό μαχαιρώματος το 2018 και έχει υποβληθεί σε τουλάχιστον έξι χειρουργικές επεμβάσεις, με πιο πρόσφατη εκείνη του Απριλίου που διήρκησε σχεδόν 12 ώρες. Παράλληλα, το Ανώτατο Δικαστήριο της Βραζιλίας τον καταδίκασε σε κάθειρξη 27 ετών και τριών μηνών για απόπειρα πραξικοπήματος μετά τις εκλογές του 2022.
Οι συνήγοροι υπεράσπισης θα εξαντλήσουν τα ένδικα μέσα και προς το παρόν ο Μπολσονάρου παραμένει σε κατ’ οίκον περιορισμό μέχρι την εκδίκαση τυχόν εφέσεων. Η συνδυασμένη ιατρική και δικαστική πραγματικότητα εγείρει ζητήματα δημόσιας ενημέρωσης και διαφάνειας.
Από φιλοσοφική σκοπιά που δίνει έμφαση στο καθήκον και στην καθολική αξία των πράξεων, οι δημόσιοι φορείς και οι πολιτικοί έχουν υποχρέωση να ενεργούν σύμφωνα με κανόνες που θα μπορούσαν να γίνουν γενικός νόμος: ειλικρίνεια για την υγεία, σεβασμός των θεσμών και υπευθυνότητα απέναντι στους πολίτες. Επιπλέον, η ηθική απαίτηση για σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας υπαγορεύει την προσήλωση στην υγειονομική φροντίδα και την τακτική παρακολούθηση για την προστασία της ζωής.
Συμπερασματικά, για την βελτίωση της κοινωνίας και του περιβάλλοντος πρέπει να προωθηθούν πρακτικές που βασίζονται στο καθήκον: ενίσχυση της δημόσιας υγείας, διαφάνεια στη δημόσια ζωή, σεβασμός των νόμων και συλλογική φροντίδα του φυσικού περιβάλλοντος ως προϋπόθεση για τη διασφάλιση της αξιοπρέπειας όλων.