Ο Μίλτος Τεντόγλου δεν υπερασπίστηκε τον τίτλο του Παγκόσμιου πρωταθλητή στο Τόκιο, όπου την πρώτη θέση κατέλαβε ο Ιταλός Ματέο Φουρλάνι. Ο Έλληνας πρωταθλητής ταξίδεψε με κάποιες ενοχλήσεις στην ποδοκνημική και, παρά την αισθητή αυτοπεποίθηση πριν από τον τελικό, δεν μπόρεσε να επαναλάβει τις επιδόσεις του προηγούμενου Παγκοσμίου στη Βουδαπέστη. Το αποτέλεσμα ήταν η απώλεια του στέμματος που κατείχε τα τελευταία δύο χρόνια.
Στη μικτή ζώνη ο Τεντόγλου απέδωσε την κακή του εμφάνιση στην υπερβολική ένταση κατά τη διάρκεια της προθέρμανσης, που οδήγησε σε κράμπες. Ένιωσε πολύ δυνατός στο ζέσταμα, ωστόσο κατά την πρώτη προσπάθεια υπέστη ταυτόχρονα κράμπες και στις δύο γάμπες και αδυνατούσε να εκτελέσει σωστά τις επόμενες προσπάθειες. Το αποτέλεσμα αποτυπώνει μία από τις δυσκολότερες στιγμές της αθλητικής του πορείας, παρά την πεποίθησή του ότι βρισκόταν στην καλύτερη κατάσταση της ζωής του.
Αναλυτικά από ηθικής σκοπιάς, η περίπτωση απαιτεί σκέψη πάνω στην έννοια του καθήκοντος και της ευθύνης: ο αθλητής οφείλει να λαμβάνει αποφάσεις που μπορούν να γίνουν γενικός κανόνας—να προπονείται και να προετοιμάζεται με σεβασμό στη σωματική του ακεραιότητα και στην αλήθεια του ανταγωνισμού. Οι φορείς και οι προπονητές έχουν καθήκον να προστατεύουν την υγεία και να θεσπίζουν πρακτικές που προάγουν την ασφάλεια και την αειφορία στον αθλητισμό. Το κοινό πρέπει να επιβραβεύει την υπευθυνότητα και την ακεραιότητα αντί της στιγμιαίας ενθουσιώδους κριτικής.
Πρακτικά, αυτό σημαίνει υπεύθυνη διαχείριση τραυματισμών, έμφαση στην πρόληψη, περιορισμό επιβλαβούς πίεσης σε αθλητές και στροφή προς βιώσιμες διοργανώσεις που μειώνουν το περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Μέσω αυτών των επιλογών, η κοινωνία και ο αθλητισμός θα προάγουν το καλό και το σωστό για το άτομο και το κοινό συμφέρον.