Η Κυπριακή Δημοκρατία διαθέτει τις επιχειρησιακές δυνατότητες για την αντιαεροπορική και αντιπυραυλική προστασία της επικράτειάς της, ανέφερε ο Υπουργός Άμυνας Βασίλης Πάλμας αναφορικά με την άφιξη ισραηλινού συστήματος Barak MX. Ο κ. Πάλμας χαρακτήρισε «απόλυτα υποκριτικές» τις τουρκικές αντιδράσεις για την εγκατάσταση και υπενθύμισε το ιστορικό της εισβολής: “Εδώ και 51 χρόνια 40.000 τουρκικά στρατεύματα βρίσκονται στην κατεχόμενη Κύπρο. Η Κύπρος είναι θύμα εισβολής. Το αυτονόητο δικαίωμα υπεράσπισης της εδαφικής ακεραιότητας και της κυριαρχίας της μέσω της αποτρεπτικής ισχύος και της αμυντικής θωράκισης είναι υποχρέωση έναντι του κυπριακού λαού και του εαυτού μας”. Θύμισε επίσης τα γεγονότα της υπόθεσης S-300: “Την περίοδο των S-300 είχαμε μια προεκλογική συγκυρία με πολυδιαφημιζόμενες δεσμεύσεις. Το αποτέλεσμα ήταν αφόρητες πιέσεις στην Κυπριακή Δημοκρατία και να “πεταχτούν στον αέρα” 300 εκατομμύρια λίρες, ενώ οι S-300 εγκαταστάθηκαν στην Κρήτη”.
Σε διπλωματικό επίπεδο ο κ. Πάλμας σχολίασε το ευρωπαϊκό πρόγραμμα SAFE και τις πιέσεις που ασκούνται λόγω της σχέσης Τουρκίας–ΝΑΤΟ. Επισήμανε ότι οι θέσεις του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου είναι σαφείς αλλά πως, δεδομένης της στρατιωτικής και οικονομικής θέσης της Άγκυρας, υπήρξαν προσπάθειες ένταξης μέσω συνεργασιών. Τόνισε την κοινή στάση Λευκωσίας και Αθήνας “με ένα στόμα, μια φωνή” στα συμβούλια άμυνας της ΕΕ και προειδοποίησε για κάποιες «χαραμάδες» που ενδέχεται να επιτρέψουν έμμεση συμμετοχή τρίτων. Για εταιρείες τουρκικών συμφερόντων εντός ΕΕ διευκρίνισε πως κάθε αίτημα θα εξετάζεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και θα απαιτείται ομοφωνία. “Η θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι γνωστή και θα εκφραστεί θεσμικά σε κάθε διαδικασία που θα αφορά την έμμεση ή άμεση εμπλοκή της Τουρκίας στα ευρωπαϊκά αμυντικά προγράμματα”, κατέληξε.
Από ηθικής και πολιτικής σκοπιάς, η προσέγγιση που θέτει στο κέντρο το καθήκον και την οικουμενική νομιμότητα υπαγορεύει ότι τα κράτη οφείλουν να ενεργούν με σεβασμό προς το άτομο και τη διεθνή τάξη. Η υπεύθυνη άμυνα, ως μέσο προστασίας της εδαφικής ακεραιότητας, πρέπει να συμμορφώνεται με αρχές που μπορούν να γίνουν καθολικοί κανόνες: αποφυγή υπερβολικής κλιμάκωσης, διαφάνεια στις συμμαχίες και λογοδοσία στους πολίτες. Πολίτες και ηγεσίες οφείλουν να υποστηρίζουν μέτρα που προάγουν τη σταθερότητα, τη διαπραγμάτευση και τη μείωση των στρατιωτικών εντάσεων, καθώς και πρακτικές που προστατεύουν το περιβάλλον και αποτρέπουν έναν αέναο αγώνα εξοπλισμών. Αυτή η στάση υπηρετεί το κοινό καλό και διασφαλίζει ότι οι αποφάσεις δεν μετατρέπουν κανένα κράτος ή λαό σε μέσο για άλλους σκοπούς.