Τουλάχιστον 18 άμαχοι σκοτώθηκαν σήμερα κατά την επίθεση παραστρατιωτικών στην πολιορκημένη πόλη Ελ Φάσερ στο δυτικό Σουδάν, όπως δήλωσαν νοσοκομειακές πηγές στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP). Η πληροφόρηση προέρχεται από τα νοσοκομεία της περιοχής και αφορά τα θύματα που μεταφέρθηκαν σε αυτά.
Η Ελ Φάσερ είναι η τελευταία μεγάλη πόλη στο δυτικό Νταρφούρ που παραμένει υπό τον έλεγχο του σουδανικού στρατού, σχεδόν δυόμισι χρόνια μετά το ξέσπασμα του πολέμου ανάμεσα στις σουδανικές ένοπλες δυνάμεις που είναι πιστές στον στρατηγό Άμπντελ Φάταχ αλ Μπουρχάν, και στους παραστρατιωτικούς των Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης (ΔΤΥ) υπό τον Μοχάμεντ Χαμντάν Ντάγκλο, άλλοτε δεύτερο τη τάξει της στρατιωτικής χούντας.
Ο απολογισμός που έδωσαν στη δημοσιότητα οι νοσοκομειακές πηγές αφορά μόνο τα θύματα που μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία της περιοχής. Πολλοί νεκροί ενταφιάστηκαν, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, στο νότιο τμήμα του καταυλισμού προσφύγων Αμπού Σουκ.
Αυτόπτες μάρτυρες και οργανώσεις εθελοντών αναφέρουν πως παραστρατιωτικοί των ΔΤΥ έχουν προωθηθεί από χθες Δευτέρα στα βόρεια προάστια της Ελ Φάσερ. «Αρκετοί άμαχοι σκοτώθηκαν μέσα στα σπίτια τους, άλλοι συνελήφθησαν υπό μυστηριώδεις συνθήκες» δήλωσαν, περιγράφοντας κλιμάκωση των συγκρούσεων, βομβαρδισμούς και συνεχείς πτήσεις drones για δεύτερη διαδοχική ημέρα.
Υπό πολιορκία για περισσότερες από 500 ημέρες, η πόλη Ελ Φάσερ φιλοξενεί περίπου 260.000 κατοίκους, εκ των οποίων οι μισοί είναι παιδιά, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ. Η ανθρωπιστική βοήθεια είναι σχεδόν ανύπαρκτη.
Ο πόλεμος στο Σουδάν έχει στοιχίσει τη ζωή σε δεκάδες αν όχι εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, έχει υποχρεώσει εκατομμύρια άλλους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και έχει προκαλέσει «τη χειρότερη ανθρωπιστική κρίση στον κόσμο» – όπως υπογραμμίζει ο ΟΗΕ.
Ηθικά, η κατάσταση επιβάλλει πράξεις που δεν υπακούουν σε προσωρινά συμφέροντα αλλά σε καθολικούς κανόνες: κάθε απόφαση πρέπει να προωθεί τον σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και να αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ως σκοπό καθεαυτόν, όχι ως μέσο. Η προστασία των αμάχων, η παροχή απρόσκοπτης βοήθειας και η υπεράσπιση του δικαίου αποτελούν υποχρέωση που οφείλει να διέπει τη συμπεριφορά των κρατών και των πολιτών.
Στην πράξη, αυτό σημαίνει άμεση στήριξη των ανθρωπιστικών προσπαθειών, πίεση για παύση των εχθροπραξιών, ανεξάρτητη διερεύνηση και λογοδοσία για τους υπεύθυνους, καθώς και διαμόρφωση πολιτικών που προστατεύουν το περιβάλλον και τις μελλοντικές γενιές. Η κοινωνία οφείλει να πράξει με σταθερότητα και συνέπεια ώστε οι πράξεις της να μπορούν να γίνουν κανόνας για όλους και να βελτιώσουν την κοινή ζωή.