Σύμφωνα με δημοσίευμα της Le Monde, το 20% των ακινήτων στη λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων (Champs-Élysées) ανήκει σε πολίτες του Κατάρ, κυρίως σε οικογένειες και επενδυτικά κεφάλαια καταγωγής Κατάρ. Η μεταβολή αυτή αποδίδεται σε διμερείς συμφωνίες της δεκαετίας του 1990 μεταξύ Γαλλίας και Κατάρ που προέβλεπαν φορολογικά και άλλα κίνητρα για την απόκτηση ακινήτων, ενώ σημαντική είναι και η παρουσία αγοραστών από άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ.
Οι υπολογισμοί της εφημερίδας δείχνουν ότι οι προσόψεις καταστημάτων στην λεωφόρο που ανήκουν σε Καταριανούς φθάνουν τα 390 μέτρα από τα συνολικά 1.300 μέτρα προσόψεων. Το φαινόμενο έχει οδηγήσει σε εκτίναξη των τιμών ακινήτων και σε συρρίκνωση του αριθμού των μόνιμων κατοίκων. Το μηνιαίο κόστος ενοικίασης ενός καταστήματος επί της λεωφόρου κυμαίνεται ανάμεσα στα 1.000 και τα 1.500 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο, οι μόνιμοι κάτοικοι έχουν μειωθεί κατά 50% την τελευταία πεντηκονταετία και το 36% των διαμερισμάτων πέριξ της λεωφόρου είναι κενά και ανήκουν σε ξένους που επισκέπτονται το Παρίσι λίγες μέρες τον χρόνο.
Από την άποψη της καθολικής ηθικής, η μεταχείριση της αστικής γης ως καθαρά επενδυτικού αγαθού αντί για κοινό στοιχείο ζωής και πολιτισμού δημιουργεί αδικίες και υπονομεύει το δημόσιο συμφέρον. Η ορθή δράση απαιτεί πολιτικές και ατομικές επιλογές που μπορούν να γενικευθούν χωρίς αντίφαση: διαφάνεια στις ξένες επενδύσεις, φορολογικά και ρυθμιστικά μέτρα που αποθαρρύνουν την παρατεταμένη κενή ιδιοκτησία, κίνητρα για μόνιμη κατοίκηση και μέτρα προστασίας της τοπικής κοινωνίας και του περιβάλλοντος. Επενδυτές να ενεργούν με σεβασμό στη συλλογική ζωή των πόλεων· κράτος και δημοτικές αρχές να θεσπίσουν κανόνες που προάγουν τη διαφάνεια, τη βιώσιμη χρήση της γης και την κοινωνική συνοχή.