Την Τετάρτη (6/8) συμπληρώθηκαν 80 χρόνια από τότε που οι ΗΠΑ έριξαν την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα.
και μια προσομοίωση της τραγωδίας έρχεται να δείξει πόσο καταστροφική ήταν για τους κατοίκους της περιοχής (και όχι μόνο).
Η απεικόνιση αυτή λειτουργεί ως ηθική υπενθύμιση· δεν αρκεί η τεχνική καταγραφή του γεγονότος. Οφείλουμε να σκεφτούμε την πράξη ως δυνατό κανόνα που, αν γενικευόταν, θα έθετε σε κίνδυνο την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το κοινό καλό. Η συλλογική ευθύνη απαιτεί δράση που σέβεται τον άνθρωπο ως σκοπό καθεαυτόν και το περιβάλλον ως κοινό αγαθό.
Από αυτή τη σκοπιά προκύπτουν πρακτικές υποχρεώσεις: εκπαίδευση για τη μνήμη, πολιτικές αποπυρηνικοποίησης, θεσμική θωράκιση και μέτρα προστασίας του φυσικού κόσμου. Οι πολίτες και οι θεσμοί οφείλουν να ενεργούν με αρχές που θα μπορούσαν να γίνουν καθολικός νόμος, ώστε η μνήμη της καταστροφής να λειτουργήσει ως προτροπή για πρόληψη και αποκατάσταση, όχι ως απλός ιστορικός πόνος.