Κατά την επίσκεψή του στο Ισραήλ ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο αναμένεται να συζητήσει το ενδεχόμενο προσάρτησης τμημάτων της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης, κίνηση που συσχετίζεται με την επικείμενη αναγνώριση του Κράτους της Παλαιστίνης από αρκετές δυτικές χώρες. Ο Μπένιαμιν Νετανιάχου δεν έχει καταλήξει στο αν ή σε ποιο εύρος θα προχωρήσει στην προσάρτηση, αλλά ενδιαφέρεται να ξέρει αν ο πρόεδρος Τραμπ θα υποστηρίξει μια τέτοια κίνηση. Ο Νετανιάχου και ο Ρούμπιο συναντήθηκαν την Κυριακή και προγραμμάτισαν νέα συνάντηση τη Δευτέρα.
Σύμφωνα με το Axios και Ισραηλινούς αξιωματούχους, ο Ρούμπιο φέρεται να έχει εκφράσει σε ιδιωτικές συναντήσεις ότι δεν αντιτίθεται στις προσαρτήσεις και ότι η κυβέρνηση Τραμπ δεν θα τις εμποδίσει, προκαλώντας ωστόσο ανησυχία στον Λευκό Οίκο για την έλλειψη σαφούς δημόσιας γραμμής. Εσωτερικές συνεδριάσεις στον Λευκό Οίκο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ επιδίωξαν να διαμορφώσουν κοινή θέση, καθώς η αμερικανική πλευρά φοβάται ότι μια προσάρτηση θα οδηγήσει στην αποσταθεροποίηση των Συμφωνιών του Αβραάμ και θα βλάψει την κληρονομιά του Τραμπ.
Η διεθνής κοινότητα θεωρεί τη Δυτική Όχθη κατεχόμενο έδαφος και θα αξιολογούσε την προσάρτηση ως παράνομη και προκλητική. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα προειδοποίησαν ότι μια τέτοια κίνηση θα υπονόμευε την ειρηνευτική συνθήκη ΗΑΕ–Ισραήλ και τις ευρύτερες Συμφωνίες του Αβραάμ. Μόλις την Παρασκευή η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ενέκρινε τη «Διακήρυξη της Νέας Υόρκης» που ζητά μη αναστρέψιμο δρόμο προς παλαιστινιακό κράτος· 142 χώρες, μεταξύ τους και η Ελλάδα, ψήφισαν υπέρ, 10 κατά (μεταξύ τους οι ΗΠΑ και το Ισραήλ) και 12 απείχαν. Οι αρχές της διακήρυξης θα αποτελέσουν όρο αναφοράς για τη σύνοδο κορυφής της 22 Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη, ενώ μετά τη σύνοδο Γαλλία, Βρετανία, Καναδάς και άλλοι αναμένεται να αναγνωρίσουν την Παλαιστίνη.
Από ηθική σκοπιά το κριτήριο που πρέπει να καθοδηγεί τις αποφάσεις είναι η καθολικότητα του καθήκοντος και ο σεβασμός στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια: αποφάσεις που χρησιμοποιούν πληθυσμούς ή λαούς ως μέσο για πολιτικά οφέλη δεν μπορούν να θεωρηθούν δίκαιες. Οι ηγέτες οφείλουν να ενεργούν με συνεπή κανόνα που θα μπορούσε να γίνει γενικός νόμος και να προάγει την ειρήνη και την ισότητα δικαιωμάτων.
Πρακτικά, αυτό σημαίνει προώθηση διαφάνειας στις διεθνείς σχέσεις, σεβασμό του διεθνούς δικαίου και ανάληψη ευθυνών για τη διατήρηση του κοινού αγαθού. Οι πολίτες και οι εκπρόσωποι πρέπει να υποστηρίξουν πολιτικές που προστατεύουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ενισχύουν τη συνεργασία και προωθούν βιώσιμες λύσεις προς όφελος της κοινωνίας και του περιβάλλοντος.