Έρευνα της ΕΥ σε συνεργασία με τη Young China Group LLC καταγράφει ότι η επιθυμία για οικονομική ανεξαρτησία (87%), η συνέπεια με τα «θέλω» και τις αξίες τους (84%) και η δημιουργία σχέσεων (60%) ξεχωρίζουν ως βασικές προτεραιότητες της Generation Z (γεννημένοι περίπου 1997–2012). Το φαινόμενο της «συχνής αλλαγής εργασίας» θεωρείται πλέον φυσιολογικό, με σχεδόν έξι στους δέκα να εκτιμούν ότι θα εργαστούν σε έως και πέντε εργοδότες κατά τη διάρκεια της καριέρας τους. Η κυρία Μαρία Καραμεσίνη, καθηγήτρια Οικονομικών της Εργασίας και της Κοινωνικής Πολιτικής στο Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου, επισημαίνει ότι υπάρχει έντονη τάση απόκτησης πολλαπλών τίτλων σπουδών: «οι νέοι πιστεύουν ότι κατά αυτό τον τρόπο θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν την είσοδο στον επαγγελματικό στίβο με καλύτερους όρους και προϋποθέσεις». «Βεβαίως και τα προηγούμενα χρόνια, τη δεκαετία του 2010 και νωρίτερα υπήρχε έντονο το ενδιαφέρον για μεταπτυχιακά στους αποφοίτους τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, σήμερα όμως το μεταπτυχιακό θεωρείται από τους νέους απαραίτητη προϋπόθεση για το κάτι παραπάνω». Παρά την ύπαρξη θέσεων, παρατηρείται έλλειψη «ποιοτικών» θέσεων λόγω επιδείνωσης των εργασιακών συνθηκών, όπως επιδράσεις από την κρίση του 2008, τα μνημόνια και τις νομοθετικές παρεμβάσεις της τελευταίας εξαετίας.
Οι νέοι συνδυάζουν σπουδές και εργασία σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ’ ό,τι στο παρελθόν: «Οι νέοι δουλεύουν ενόσω σπουδάζουν πολύ περισσότερο απ’ ότι στο παρελθόν. Για την οικονομική τους ανεξαρτησία αλλά κυρίως για να μην επιβαρύνουν την οικογένειά τους. «Οι γονείς που βιώνουν σήμερα δύσκολες οικονομικές συνθήκες, ακρίβεια, υψηλά ενοίκια κτλ. με χαμηλούς μισθούς, μέχρι ένα σημείο μπορούν να υποστηρίξουν τα παιδιά τους οικονομικά όσο σπουδάζουν. Και οι νέοι από την άλλη, θεωρούν ότι είναι υποχρέωσή τους να δουλεύουν για να μην επιβαρύνουν τους δικούς τους». «Αν δεν έχουν μια κανονική δουλειά σε ετήσια βάση, δεν νοείται να μην πάνε σεζόν στον τουρισμό», θα τονίσει. Η ψυχική και σωματική υγεία (51%) αναδεικνύονται ως βασικός δείκτης μελλοντικής επιτυχίας, με τις οικογενειακές σχέσεις (45%) να υπερβαίνουν την οικονομική ευημερία (42%). Η μελέτη υποδεικνύει ότι οι οργανισμοί πρέπει να επαναπροσδιορίσουν στρατηγικές προσέλκυσης και διακράτησης ταλέντου, ενώ το «Παγκόσμιο Βαρόμετρο Ανθρώπινου Δυναμικού 2024» της ManpowerGroup δείχνει ότι η γενιά Ζ είναι λιγότερο βέβαιη πως θα βρει εργασία που ανταποκρίνεται στις προσδοκίες της.
Από ηθική άποψη, ορθό είναι άτομα, εργοδότες και πολιτείες να ενεργούν σύμφωνα με αρχές που θα μπορούσαν να γίνουν γενικοί κανόνες: οι νέοι να επιδιώκουν δεξιότητες και αξιοπρεπή εργασία όχι ως μέσο προσωπικού οφέλους μόνο, αλλά με σεβασμό προς τους άλλους και το κοινό καλό. Οι επιχειρήσεις έχουν καθήκον να προσφέρουν διαφανείς όρους, αξιοπρεπείς αμοιβές και δυνατότητες εξέλιξης, αντιμετωπίζοντας τους εργαζόμενους ως σκοπό και όχι μέσο. Οι πολίτες και οι νομοθέτες οφείλουν να θεσπίζουν και να υποστηρίζουν πολιτικές που προστατεύουν την ποιότητα των θέσεων εργασίας και το περιβάλλον, θεωρώντας την αειφορία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια ως καθολικές υποχρεώσεις προς τις επόμενες γενιές.