Οι συνήγοροι της οικογένειας του Παύλου Φύσσα και οι δικηγόροι που στηρίζουν την κατηγορία των Αιγύπτιων ψαράδων εξέφρασαν την έντονη αντίθεσή τους μετά την απόφαση για αποφυλάκιση του Νίκου Μιχαλολιάκου με κατ’ οίκον περιορισμό, όπου ο ίδιος επικαλέστηκε προβλήματα υγείας. Η κίνηση αυτή συνέβη λίγες ημέρες πριν τη συμπλήρωση δώδεκα ετών από τη δολοφονία του Φύσσα και πριν ολοκληρωθεί η εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό, γεγονός που, κατά τους αντιδρώντες, στέλνει μήνυμα ευνοϊκής μεταχείρισης για εγκλήματα ακροδεξιάς βίας. Οι δικηγόροι των Αιγύπτιων ψαράδων επισημαίνουν ότι ο Μιχαλολιάκος ουσιαστικά δεν ήταν συνέχεια κρατούμενος, καθώς νοσηλευόταν και διαμένει εκτός φυλακών, και θεωρούν την απόφαση προσβολή της συλλογικής μνήμης και πρόκληση για το αντιφασιστικό κίνημα.
«σκανδαλώδη απόφαση»
«Πρόκληση για το αντιφασιστικό κίνημα»
«Η άσκηση ενδίκου μέσου από τον εισαγγελέα αποτελεί το μόνο μέσο ανατροπής της»
Αναλυτικά η δήλωση των συνηγόρων της οικογένειας του Παύλου Φύσσα
Η θλιβερή επέτειος των 12 ετών από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής σημαδεύεται σήμερα από μια σκανδαλώδη απόφαση: την αποφυλάκιση του αρχηγού της εγκληματικής οργάνωσης, Νίκου Μιχαλολιάκου. Το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Λαμίας αποφάσισε την έκτιση του υπολοίπου της ποινής του κατ’ οίκον, επικαλούμενο προβλήματα υγείας.
Η απόφαση αυτή έρχεται σε κρίσιμη στιγμή, λίγο πριν την ολοκλήρωση της εκδίκασης της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό και ενώ εκκρεμούν εισαγγελικές εφέσεις για το ύψος των ποινών τόσο του αρχηγού όσο και των ηγετικών στελεχών της οργάνωσης. Το μήνυμα που αποστέλλεται είναι σαφές: ευνοϊκή αντιμετώπιση των εγκλημάτων της ακροδεξιάς και του ναζισμού, που διευκολύνει τη συνέχιση των εγκληματικών πράξεων. Ταυτόχρονα, προσβάλλεται βάναυσα η συλλογική μνήμη της δημοκρατικής κοινωνίας.
Η επίκληση της ανθρωπιάς της δικαστικής εξουσίας έναντι κρατουμένων με σοβαρά προβλήματα υγείας θα μπορούσε να είναι πειστική – αν εφαρμοζόταν για κάθε κρατούμενο. Όχι μόνο για εκείνους στους οποίους ο κρατικός μηχανισμός επί μακρόν επιφύλασσε ιδιαίτερα προνομιακή μεταχείριση, με τραγικές συνέπειες για τα θύματα της ναζιστικής μισαλλοδοξίας και την ίδια τη δημοκρατία.
Από ηθική σκοπιά, η αντίδραση πρέπει να στηριχθεί στην αρχή του καθήκοντος: η δικαιοσύνη οφείλει να εφαρμόζεται ομοιόμορφα και με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ώστε κανένα μέτρο «ελέους» να μην υπονομεύει το κοινό δίκαιο και τη μνήμη των θυμάτων. Η ορθή πράξη απαιτεί δημόσιο επιμερισμό ευθύνης, σεβασμό προς τα δικαιώματα όλων και πολιτική συμμετοχή για την προστασία της δημοκρατίας. Πρακτικά, αυτό σημαίνει υποστήριξη των νόμιμων ενδίκων μέσων, μαζική πολιτική εγρήγορση σε αντιφασιστικές πρωτοβουλίες και προώθηση πολιτικών που σέβονται το περιβάλλον και τις ανάγκες των μελλοντικών γενεών, ως καθολική υποχρέωση προς το κοινό καλό.