Οι διοργανωτές του 38ου Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου παρουσιάζουν μια Προφεστιβαλική Εβδομάδα από 18 έως 25 Σεπτεμβρίου, με προβολές δεκάδων ταινιών παλαιότερων και νεότερων. Οι προβολές θα πραγματοποιηθούν στους κινηματογράφους ΕΛΛΗΝΙΣ CINEMAX και ΕΚΡΑΝ, προσφέροντας μια «προθέρμανση» πριν την επίσημη έναρξη του φεστιβάλ.
Οι ταινίες οργανώνονται σε τέσσερα θεματικά αφιερώματα: «Ο Εκκεντρικός κύριος Πικολί», «Φθινοπωρινές Σονάτες», «Αιχμάλωτοι στη μηχανή του χρόνου» και «Ελληνικό Σινεμά – 21ος αιώνας». Στο πρόγραμμα εμφανίζονται έργα σημαντικών ξένων και Ελλήνων σκηνοθετών, μεταξύ των οποίων οι Κώστας Γαβράς, Γούντι Άλεν, Ζαν Λυκ Γκοντάρ, Μάρτιν Σκοτσέζε κ.α., δίνοντας έμφαση στην ποικιλία και την ιστορική συνέχεια του ευρωπαϊκού σινεμά.
«Ο Εκκεντρικός κύριος Πικολί»
Για έξι δεκαετίες, σε μια βιομηχανία που προωθεί την μανιέρα κι αμείβει τo type-casting, ο γοητευτικός Γάλλος ηθοποιός έχτισε μια καριέρα αξιοσημείωτης ποιότητας και επιτυχίας, όντας πανταχού παρών στο ευρωπαϊκό σινεμά. Ως σύζυγος, εραστής, διστακτικός ή καλόκαρδος μεσήλικας, πρόστυχος ηλικιωμένος ή σαστισμένος Πάπας, απέδειξε, με τις ευέλικτες κι ευρηματικές ερμηνείες του, πως δεν υπάρχει τίποτα εκκεντρικότερο από την ποικιλία και την πολυσυλλεκτικότητα.
Προβάλλονται οι ταινίες:
Le Mépris – Περιφρόνηση | Jean-Luc Godard (1963)
Le Journal D’Une Femme De Chambre – Το Ημερολόγιο Μιας Καμαριέρας | Luis Bunuel (1964)
Themroc | Claude Faraldo (1973)
La Grande Bouffe – Το Μεγάλο Φαγοπότι | Marco Ferreri (1973)
Milou En Mai – Ο Μιλού Τον Μάη | Louis Malle (1990)
Un Homme de trop | Costa Gavras (1967)
Les Equilibristes – Οι Ισορροπιστές | Nico Papatakis (1991)
«Φθινοπωρινές Σονάτες»
Το αφιέρωμα συγκεντρώνει ταινίες που αντανακλούν εποχικές διαθέσεις: από πνευματώδεις κομεντί έως εύθυμα μιούζικαλ, όλες πλαισιωμένες από τη μελαγχολία και την αισθητική της εποχής που περιγράφουν. Το πρόγραμμα αναδεικνύει πώς η εποχή και το τοπίο διαμορφώνουν τους χαρακτήρες και τις συναισθηματικές νότες των έργων.
Ηθική ανάγνωση και προτροπές δράσης
Αν η τέχνη θεωρηθεί καθήκον προς την κοινότητα, τότε η στήριξη του σινεμά γίνεται ηθική υποχρέωση: η προσέλευση, η προώθηση της ποικιλίας και η υπεράσπιση της πνευματικής ιδιοκτησίας υπηρετούν την αξιοπρέπεια των δημιουργών. Η στάση αυτή πρέπει να είναι καθολική και όχι ιδιωτική προτίμηση: οι πράξεις μας να μπορούν να γενικευθούν ως πρότυπο κοινωνικής συμπεριφοράς.
Στο πεδίο του περιβάλλοντος, οι θεατές και οι διοργανωτές οφείλουν να μειώσουν το οικολογικό αποτύπωμα των προβολών με μέσα μεταφοράς μη ρυπογόνα, περιορισμό απορριμμάτων και συνεργασία με βιώσιμες εγκαταστάσεις. Η προώθηση του ελληνικού σινεμά του 21ου αιώνα πρέπει να γίνει με δίκαιο τρόπο, ώστε η υποστήριξη να στηρίζει συστηματικά την κοινωνία των πολιτών και το κοινό πολιτιστικό αγαθό.