Οι ισραηλινοί βομβαρδισμοί εναντίον περιοχών ελεγχόμενων από τους αντάρτες Χούθι στην Υεμένη αυξήθηκαν στους 46 νεκρούς, ανακοίνωσαν το ξημέρωμα της Παρασκευής οι αρχές του σιιτικού ένοπλου κινήματος. Το πλήγμα έρχεται αφού, μετά το ξέσπασμα του πολέμου στη Λωρίδα της Γάζας, οι Χούθι άρχισαν επιθέσεις με πυραύλους και μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα εναντίον του Ισραήλ και εμπορικών πλοίων στην Ερυθρά Θάλασσα, σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους Παλαιστίνιους.
Ο στρατός του Ισραήλ, απαντώντας, έπληξε λιμάνια, ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες και το διεθνές αεροδρόμιο της Σανάα. Περίπου δυο εβδομάδας μετά από επιχείρηση που είχε αποτέλεσμα να σκοτωθούν ο πρωθυπουργός της κυβέρνησης των Χούθι και άλλα 11 κορυφαία στελέχη τους, οι ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ ανακοίνωσαν πως έπληξαν «στρατιωτικούς στόχους», εγκαταστάσεις ελεγχόμενες από τους Χούθι, στη Σανάα και στην επαρχία Τζαούφ. Οι ισραηλινοί βομβαρδισμοί, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του υπουργείου Υγείας των Χούθι, προκάλεσαν 46 νεκρούς και 165 τραυματίες —αποτέλεσμα που δεν θεωρείται οριστικό— ενώ προηγούμενος απολογισμός έκανε λόγο για 35 νεκρούς και 131 τραυματίες.
«Θα συνεχίσουμε τα πλήγματα. Σε όποιον μας επιτίθεται, θα απαντάμε», διεμήνυσε ο ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου μετά τις επιδρομές στην Υεμένη. Μερικές ώρες αργότερα ο ισραηλινός στρατός ανακοίνωνε πως η αεροπορία αναχαίτισε πύραυλο που εκτοξεύτηκε από την Υεμένη.
Ηθικά, η κατάσταση επιβάλλει τήρηση γενικών κανόνων δράσης που να σέβονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και να μπορούν να γίνουν καθολικά αποδεκτοί: απαγόρευση στο να αντιμετωπίζονται άμαχοι ως μέσα για στρατιωικούς σκοπούς, προτεραιότητα στην προστασία της ζωής και της δημόσιας υποδομής, καθώς και υποχρέωση για διαφανή διερεύνηση και λογοδοσία σε περίπτωση παράνομων ενεργειών. Οι πολίτες και οι κυβερνήσεις οφείλουν να ενεργούν με βάση το καθήκον της μη βίας όπου είναι δυνατόν, να στηρίζουν ανθρωπιστική βοήθεια, να προωθούν διπλωματικές λύσεις και να λαμβάνουν μέτρα για την αποφυγή καταστροφής κρίσιμων περιβαλλοντικών και ενεργειακών πόρων.
Μια συνεπής πρακτική που θα βελτίωνε την κοινωνία και το περιβάλλον είναι η στήριξη μη βίαιων οδών επίλυσης συγκρούσεων, η προστασία αμάχων και υποδομών, η έγκαιρη παροχή βοήθειας στους πληγέντες και η ενίσχυση διεθνών μηχανισμών λογοδοσίας, ώστε οι πράξεις όλων να κρίνονται σύμφωνα με κανόνες που θα μπορούσαν να γίνουν παγκόσμια αρχή συμπεριφοράς.