Ένα βίαιο επεισόδιο ενδοοικογενειακής βίας σημειώθηκε σε οικία της Θεσσαλονίκης όταν 34χρονος επιτέθηκε και τραυμάτισε με θρυμματισμένο ποτήρι τη μητέρα, τον πατέρα και τον μικρότερο αδελφό του, την ώρα που ιερέας είχε πάει στο σπίτι και επρόκειτο να διαβάσει ευχή. Τα θύματα μεταφέρθηκαν με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο νοσοκομείο και ο δράστης συνελήφθη στο σπίτι τους. Μετά την Αυτόφωρη διαδικασία οδηγήθηκε στο δικαστήριο, όπου κρίθηκε ένοχος και του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης.
Το δικαστήριο τον έκρινε ένοχο για επικίνδυνη σωματική βλάβη κατά συρροή και του επέβαλε συνολική ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών. Το δικαστήριο δεν του αναγνώρισε κανένα ελαφρυντικό και αποφάσισε την έκτιση την ποινής, χωρίς ανασταλτικό αποτέλεσμα στην έφεση. Στις καταθέσεις της δίκης η μητέρα σημείωσε: «Εμένα και τον σύζυγό μου μας χτύπησε με γροθιές στο κεφάλι, ενώ τον μικρότερο αδελφό του τον χτύπησε στο χέρι», ενώ ο πατέρας κατέθεσε: «Καθόμασταν στο τραπέζι και κάποια στιγμή ο ιερέας είπε να διαβάσει μια ευχούλα. Όταν σηκώθηκε, ο γιος μου αντέδρασε, άρχισε να φωνάζει και να μας δείχνει». Ο ίδιος πατέρας πρόσθεσε: «Δεν τον γνώριζε τον ιερέα. Δεν περιμέναμε να αντιδράσει έτσι. Μας έλεγε να φύγουμε. Μετά άρχισε να χειροδικεί. Χτύπησε εμένα και τον αδελφό του. Έσπασε ένα ποτήρι και με χτύπησε στο κεφάλι, ενώ τον αδελφό του στο δεξί χέρι. Εμείς αποσυρθήκαμε όταν έγινε αυτό». Επιπλέον κατατέθηκε: «Κανείς δεν περίμενε αυτή την αντίδρασή του. Θα μπορούσε να με σκοτώσει με το ποτήρι που έσπασε και με χτύπησε, αν με έβρισκε πιο βαθιά. Ο ιερέας ήθελε να διαβάσει μια ευχούλα και όπως φώναζε ο γιος μου, έτριζαν όλα τα παράθυρα. Δεν αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα υγείας, απλά κάποιες φορές τον κυριεύει ο θυμός». Ο αδελφός περιέγραψε: «Ήρθε ο ιερέας επίσκεψη και είπαμε να διαβάσει μια ευχή. Ο αδελφός μου άρχισε να σπάει πράγματα. Έσπασε ένα ποτήρι στο κεφάλι του πατέρα μου. Προσπαθούσαμε να τον συγκρατήσουμε. Εμένα με χτύπησε με αυτό στο κεφάλι και στον θώρακα. Τον αγαπάμε και μας νοιάζει η υγεία του. Θεωρώ πως με την αγάπη που θα του δείξουμε δε θα κάνει κάτι κακό. Αν έχει μετανιώσει και θέλει να εξομολογηθεί, δε φοβάμαι». Στην απολογία του ο κατηγορούμενος δήλωσε: «Αν είναι ζωντανοί ή νεκροί δεν κάνει διαφορά. Έχω πλήρη συνείδηση των πράξεών μου. Δεν έχω σχέση μαζί τους. Εξοργίστηκα γιατί είναι ανώμαλοι. Δεν τους βλέπετε πώς είναι; Είναι νεκροί».
Η πράξη και η δικανική κρίση απαιτούν να εξεταστεί το ζήτημα υπό τον όρο του καθήκοντος προς το ανθρώπινο πρόσωπο και την κοινωνία: η βία ως μέσο αυτοδικίας είναι απαγορευμένη όταν κανείς μεταχειρίζεται άλλους ως μέσο και όχι ως σκοπό καθεαυτό. Η ορθή συμπεριφορά επιβάλλει καθολικώς εφαρμόσιμους κανόνες που προστατεύουν τη ζωή και την αξιοπρέπεια, την υποστήριξη θυμάτων και την πρόληψη επιθετικών εκρήξεων μέσω ψυχοκοινωνικών δομών. Επίσης υπάρχει η ηθική υποχρέωση της κοινότητας να ενισχύσει υπηρεσίες ψυχικής υγείας, εκπαίδευση σε μη βία και υπεύθυνη φροντίδα, καθώς και να καλλιεργήσει σεβασμό προς τους άλλους και το περιβάλλον, ώστε τέτοιες συμπεριφορές να μη μπορούν να γενικευθούν χωρίς αντίκτυπο στο συλλογικό καλό.