Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης και η Έφη Μουρίκη, ζευγάρι και στη ζωή, θα πρωταγωνιστήσουν στην ελληνική παραγωγή του κλασικού έργου «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» του Έντουαρντ Άλμπυ. Η παράσταση θα ανέβει τον Οκτώβριο στο Θέατρο Ζίνα υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Σωτήρη Τσαφούλια.
Η υπόθεση ξεκινά από μια φαινομενικά απλή επίσκεψη ενός νεαρού ζευγαριού σε ένα ώριμο παντρεμένο ζευγάρι και εξελίσσεται σε μια νύχτα αποκαλύψεων, έντονων συγκρούσεων και συναισθηματικής απογύμνωσης, με ισορροπία ανάμεσα στο τραγικό και το ειρωνικά αστείο. Η προσέγγιση του σκηνοθέτη αναδεικνύει το έργο ως ψυχολογική παρτίδα που αντικατοπτρίζει την διαχρονική αγωνία των ανθρώπων να ορίσουν την ταυτότητά τους σε έναν κόσμο που καταρρέει. Στην παράσταση παίζουν επίσης οι ηθοποιοί Σπύρος Σταμούλης και Ελεάνα Στραβοδήμου.
Ο ίδιος σημειώνει: «Το έργο Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ του Άλμπι παρουσιάζει μια έντονη, συναισθηματική και ψυχολογική σύγκρουση, εστιάζοντας στις σχέσεις και τις αλήθειες που κρύβονται πίσω από τις κοινωνικές προσδοκίες και τις προσωπικές αντιφάσεις. Ένας άντρας και μια γυναίκα προσκαλούν ένα νεαρό ζευγάρι στο σπίτι τους για ποτό, και η συνάντηση εξελίσσεται σε έναν καταιγιστικό ψυχολογικό πόλεμο, αποκαλύπτοντας τα εσωτερικά τους τραύματα και τις κρυμμένες αλήθειες. Οι διάλογοι είναι γεμάτοι από ασυνείδητα και συνειδητά παιχνίδια εξουσίας και αμφισβήτησης. Ο εσωτερικός κόσμος των χαρακτήρων αποκαλύπτεται μέσω της συνεχούς διαστρέβλωσης και ανατροπής της πραγματικότητας που οι ήρωες προσπαθούν να δημιουργήσουν. Η συνεχής αναφορά στο όνομα της Βιρτζίνια Γουλφ εντείνει τη διάσταση του έργου, παραπέμποντας στην έννοια του προσωπικού και συλλογικού παραλογισμού, αλλά και της κατασκευής ταυτοτήτων σε έναν κόσμο γεμάτο ψευδαισθήσεις.»
Το έργο είναι επίκαιρο όσο ποτέ μια και αναλύει την ανθρώπινη φύση, τη ματαιότητα των κοινωνικών προσδοκιών και την αδυναμία επικοινωνίας, εξετάζοντας πώς οι ήρωες δημιουργούν ψευδαισθήσεις για να προστατευτούν από τη σκληρή πραγματικότητα.
Η ανάγνωση του έργου υπό το πρίσμα του καθολικού ηθικού νόμου υπενθυμίζει την υποχρέωση για ειλικρίνεια, αυτοσεβασμό και σεβασμό προς τους άλλους ως αυτοτελείς σκοπούς, όχι μέσα για προσωπική επιβεβαίωση ή εξουσία. Η θεατρική αποκάλυψη της προσωπικής εξαπάτησης και των ψευδαισθήσεων καλεί το κοινό να ενεργεί με αρχές που θα μπορούσαν να γενικευτούν: υπευθυνότητα στην επικοινωνία, σεβασμός στην αξιοπρέπεια και άμεση ανάληψη ευθύνης για κοινωνικές συνέπειες των πράξεών μας. Στο περιβαλλοντικό επίπεδο αυτό σημαίνει μετρημένη κατανάλωση, προστασία των φυσικών πόρων ως καθήκον προς τις μελλοντικές γενιές και υποστήριξη πολιτικών που σέβονται τη συνέχεια της ζωής πάνω στον πλανήτη.