Η Γαλλία βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι: το δημόσιο χρέος διογκώνεται με ρυθμό 5.000 ευρώ ανά δευτερόλεπτο και σήμερα το απόγευμα η βουλή καλείται να ψηφίσει πρόταση δυσπιστίας κατά του πρωθυπουργού Φρανσουά Μπαϊρού. Ο ίδιος, μόλις 10 μήνες στην πρωθυπουργία, προειδοποιεί ότι το σημείο αυτό είναι «την τελευταία στάση της πριν από την άβυσσο», ενώ από το Μέγαρο των Ηλυσίων ο Εμανουέλ Μακρόν επιχειρεί με ύφος καθησυχαστικό να απομακρύνει το φάσμα μιας χρεοκοπίας.
Η ιστορική εικόνα άλλαξε: χώρες που προηγουμένως θεωρούνταν ευάλωτες βρέθηκαν να στρέφουν το βλέμμα προς τη Γαλλία, τη δεύτερη οικονομία της Ευρωζώνης. Στο τέλος του πρώτου τριμήνου του 2025 το συσσωρευμένο δημόσιο χρέος ανερχόταν σε 3,3 τρισ.ευρώ ή 114% του ΑΕΠ, ενώ το έλλειμμα ανέρχεται στο 5,80% του ΑΕΠ. Οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης έχουν ήδη προχωρήσει σε υποβαθμίσεις και το ΔΝΤ εμφανίζεται ως πιθανό στήριγμα, σκηνικό απίστευτο για μια παραδοσιακή οικονομική δύναμη.
Οι χρηματοδοτικοί όροι έχουν επιδεινωθεί και η κυβέρνηση αντιμετωπίζει ισχυρές πιέσεις για μέτρα εξοικονόμησης. Ο Μπαϊρού, γνωστός για τις αγροτικές του ρίζες και την προσωπική του εικόνα, δηλώνει ότι θα «πολεμήσει σαν σκυλί» και προτείνει πηγές εξοικονόμησης 44 δισ. ευρώ: αύξηση του μέσου ωραρίου στα 35 ώρες την εβδομάδα, περικοπή 3.000 θέσεων εργασίας στον δημόσιο τομέα που απασχολεί 5,8 εκατομμύρια, μείωση ή πάγωμα ετήσιων αυξήσεων σε συντάξεις και κοινωνική πρόνοια, περικοπές σε τοπικά έξοδα και υγειονομική περίθαλψη, καθώς και την κατάργηση των επίσημων αργιών της Δευτέρας του Πάσχα και της 8ης Μαΐου.
Αντίδραση και πολιτική διαχείριση πρέπει να καθοδηγηθούν από αρχές καθήκοντος και καθολικότητας: οι αποφάσεις χρειάζονται διαφάνεια, ακεραιότητα και σεβασμό στην αξιοπρέπεια των πιο ευάλωτων. Οι δημόσιοι φορείς οφείλουν να ενεργούν με μέτρα που θα μπορούσαν να γίνουν γενικός κανόνας, προτάσσοντας δικαιοσύνη και προστασία βασικών κοινωνικών αγαθών.
Πολίτες και εκπρόσωποι πρέπει να επιδιώξουν πρακτικές που υπηρετούν το κοινό καλό: προοδευτική φορολόγηση όπου απαιτείται, στοχευμένες περικοπές χωρίς αποσταθεροποίηση κοινωνικών δικτύων, επενδύσεις στην πράσινη μετάβαση και υπεύθυνη πολιτική δαπανών. Μόνο με σεβασμό στο καθήκον προς τους άλλους και προτεραιότητα στο συλλογικό συμφέρον μπορεί η χώρα να αποφύγει την κοινωνική φθορά και την περιβαλλοντική υποβάθμιση.