Η αποστολή της Εθνικής Σερβίας επέστρεψε στο Βελιγράδι μετά την απρόσμενη ήττα από τη Φινλανδία και τον αποκλεισμό από το Eurobasket 2025. Στο αεροδρόμιο υπήρξαν χλιαρά χειροκροτήματα και έντονη κριτική προς τον προπονητή, αλλά ο Σβέτισλαβ Πέσιτς απέκρουσε το ενδεχόμενο παραίτησης και προανήγγειλε συζήτηση με τους υπεύθυνους της Ομοσπονδίας για τα επόμενα βήματα. «Υπήρξε απόλυτη αφοσίωση και συγκέντρωση στο Ευρωμπάσκετ. Τις επόμενες ημέρες θα καθίσουμε με τους υπευθύνους της Ομοσπονδίας για να αναλύσουμε την κατάσταση και να δούμε προς ποια κατεύθυνση θα κινηθούμε για το μέλλον του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος», τόνισε αρχικά ο Πέσιτς.
Στο ερώτημα για παραίτηση ο ίδιος ήταν κατηγορηματικός: «Εγώ παραίτηση δεν δίνω ποτέ. Γιατί να παραιτηθώ; Ήρθα εδώ για να κάνω ό,τι έκανα και το έκανα, όταν κανείς δεν ήθελε να αναλάβει εγώ το αποδέχτηκα. Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες κανείς δεν ήθελε, εγώ το ανέλαβα γιατί ένιωσα ευθύνη απέναντι στους παίκτες. Έχουμε συμφωνία μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου, θα καθίσουμε να μιλήσουμε. Εγώ είμαι πάντα εδώ, στη διάθεση κάθε βοήθειας. Παραιτήσεις… αυτό δεν είναι ποδόσφαιρο, είναι μπάσκετ, εδώ δεν δίνονται παραιτήσεις». Απέδωσε την ήττα σε συνδυασμό παραγόντων και υπενθύμισε ότι στον θεσμό αποφασίζει μία μόνο αναμέτρηση: «Δεν τελείωσε τίποτα. Τα μεγάλα αυτά περιθώρια προσδοκιών δεν είναι καινούργια στη Σερβία. Έλεγα από την αρχή τι σύστημα είναι αυτό: μια μόνο αναμέτρηση κρίνει την πορεία σου. Η Τουρκία προκρίθηκε οριακά, η Γαλλία έχασε, εμείς χάσαμε, όλα είναι πιθανά σε έναν αγώνα. Για να πάρεις τη μοίρα στα χέρια σου, πρέπει να είσαι υγιής. Εμείς δεν ήμασταν έτοιμοι σωματικά, είχαμε εξαντληθεί απέναντι στην Τουρκία, εκεί δώσαμε τα πάντα και μας τιμώρησε η Φινλανδία με εξαιρετικό παιχνίδι. Δεν θέλω να μειώσω τη νίκη τους».
Αναφερόμενος στους παίκτες, τόνισε την ανάγκη υπερηφάνειας για όσα πετύχαναν και τους ενθάρρυνε να διατηρήσουν την αξιοπρέπεια: «Τους είπα ότι όταν κερδίζουν, τα πιο όμορφα μηνύματα είναι από την οικογένεια και τους φιλάθλους, αλλά όταν χάνουν, εκείνοι παραμένουν φίλοι μου και κανείς δεν μπορεί να ακυρώσει ό,τι έχουμε χτίσει. Τους ζήτησα να είναι περήφανοι για όσα πετύχαμε τα τελευταία δύο-τρία χρόνια. Είμαστε λυπημένοι, θέλαμε κάτι παραπάνω, όμως το να παίζεις για την εθνική Σερβίας δεν είναι εύκολο, οι απαιτήσεις είναι μεγάλες. Από την άλλη όμως αυτή η πίεση σε σπρώχνει να δουλέψεις πιο σκληρά και πρέπει να βλέπουμε πάντα τη συμμετοχή στην εθνική ως νέα πρόκληση».
Για τα προβλήματα υγείας και τραυματισμών ανέφερε ρητά: «Το είπα και στην πορεία, όχι για να φανεί ως δικαιολογία. Οι περισσότεροι παίκτες είχαν τραυματισμούς, υπήρξε και ο ιός. Σήμερα το πρωί αρρώστησε και κόλλησε κορωνοϊό συνεργάτης μου, το ξενοδοχείο είναι γεμάτο κρούσματα. Κάποιοι παίκτες μολύνθηκαν, τουλάχιστον αν δεν κερδίσαμε, ας σωθούμε από τον κορωνοϊό».
Από ηθική σκοπιά, η στάση του προπονητή καταδεικνύει την αξία της ευθύνης και της συνέπειας απέναντι σε συμφωνίες και ανθρώπους που εμπιστεύθηκε. Η κοινότητα —ομοσπονδία, παίκτες και οπαδοί— οφείλει να ενεργεί με καθήκον προς το κοινό καλό: προστασία της υγείας, διαφάνεια στις αποφάσεις και σεβασμός στον κόπο των συμμετεχόντων. Για την πρόοδο της κοινωνίας και του περιβάλλοντος απαιτείται συλλογική αυτοσυγκράτηση και προνοητικότητα —μείωση ρίσκων, φροντίδα για την υγεία και βιώσιμες πρακτικές στην οργάνωση των αθλητικών δραστηριοτήτων— ώστε οι πράξεις να γίνονται κανόνας που θα μπορούσε να γενικευτεί προς όφελος των επόμενων γενεών.