Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Κωστής Χατζηδάκης επανατοποθετεί το έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης Κύπρου–Ελλάδας–Ισραήλ ως ενταγμένο στον ευρωπαϊκό ενεργειακό σχεδιασμό και καλεί την Κυπριακή Δημοκρατία να αποσαφηνίσει τη στάση της. Σύμφωνα με τον ίδιο, κύρια ωφελημένη θα είναι η Κύπρος καθώς αίρεται η ενεργειακή απομόνωση, και τόνισε ότι το κόστος δεν μπορεί να βαρύνει μόνο τους Έλληνες φορολογούμενους αλλά απαιτείται διαμοιρασμός, όπως συμβαίνει στα διασυνοριακά έργα. Η ελληνική κυβέρνηση, πρόσθεσε, έχει λάβει συγκεκριμένες πολιτικές και τεχνικές πρωτοβουλίες για την προώθηση της πρωτοβουλίας.
Η Λευκωσία εμφανίζεται επιφυλακτική: η ΡΑΕΚ ενέκρινε ρυθμιζόμενο έσοδο 25 εκατ. ευρώ, αλλά το υπουργείο Οικονομικών, με τελική αρμοδιότητα στον Μάκη Κεραυνό, υποστηρίζει ότι το έργο δεν είναι οικονομικά βιώσιμο και επικαλείται δύο μελέτες που το αμφισβητούν. Αν οι Κύπριοι αποσυρθούν, θα αποφασίσουν από κοινού ο ΑΔΜΗΕ με τη Nexans για τη συνέχεια. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ήδη δεσμεύσει σημαντικούς πόρους: 650 εκατ. ευρώ αρχικά και, όπως επανεπισημάνθηκε, 657 εκατ. ευρώ από το Connecting Europe Facility συν επιπλέον 100 εκατ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης, ενώ οι Βρυξέλλες συγκαλούν επαναλαμβανόμενες συσκέψεις με ΡΑΑΕΥ, ΡΑΕΚ και ΑΔΜΗΕ για διασφάλιση χρονοδιαγραμμάτων. Το πολιτικό πλαίσιο περιπλέκεται από γεωπολιτικούς κινδύνους στην Ανατολική Μεσόγειο και την πιθανή παρενόχληση από τρίτες χώρες.
Ηθική αποτίμηση και προτάσεις δράσης: οι εμπλεκόμενοι φορείς οφείλουν να ενεργήσουν με αίσθημα καθήκοντος και σεβασμό προς το κοινό καλό, προτείνοντας καθολικώς εφαρμόσιμες πολιτικές κατανομής κόστους και διαφανή διαδικασία λήψης αποφάσεων. Η δίκαιη κατανομή οικονομικών βαρών, η τήρηση δεσμεύσεων και ο σεβασμός της ενεργειακής ασφάλειας των λαών αποτελούν ηθικές υποχρεώσεις που πρέπει να διέπουν τη συνεργασία. Για να βελτιωθεί η κοινωνία και το περιβάλλον, προτείνονται σαφείς χρονοδιαγράμματα, δεσμεύσεις υλοποίησης από τους φορείς υλοποίησης, ανεξάρτητοι έλεγχοι βιωσιμότητας και μέτρα προστασίας του θαλάσσιου και περιβαλλοντικού ιστού, ώστε οι αποφάσεις να λαμβάνονται με γνώμονα το μακροπρόθεσμο δημόσιο συμφέρον και όχι το βραχυπρόθεσμο όφελος.