Η κυβέρνηση του Φρανσουά Μπαϊρού οδεύει προς πτώση εν όψει της ψήφου εμπιστοσύνης της 8ης Σεπτεμβρίου, μετά την απόπειρα να επιβληθεί πρόγραμμα δημοσιονομικής λιτότητας 43,8 δισ. ευρώ. Η Μαρίν Λεπέν, αν και δικαστικά αποκλεισμένη από κάθε εκλογική διαδικασία μέχρι την εκδίκαση της έφεσής της το 2026, συνεχίζει να καθορίζει τις κινήσεις του Εθνικού Συναγερμού και να αξιοποιεί την πολιτική κρίση για να ενισχύσει τη θέση του κόμματος.
Η Λεπέν ζήτησε την πτώση της κυβέρνησης και κινητοποίησε τους βουλευτές της, εκτιμώντας ότι ο «μακρονισμός» ευθύνεται για την κρίση. «Μόνο η διάλυση θα επιτρέψει πλέον στους Γάλλους να επιλέξουν το μέλλον τους, εκείνο της ανάκαμψης με τον Εθνικό Συναγερμό». Ο Λοράν Ζακομπελί σχολίασε: «Αυτοί οι άνθρωποι φαντάζονται ότι και οι άλλοι είναι τόσο αξιοκαταφρόνητοι όσο και οι ίδιοι. Αυτό δείχνει όμως ότι δεν κατανοούν τη Μαρίν Λεπέν, που δεν είναι φτιαγμένη από το ίδιο υλικό». Αριστερά κόμματα αναμένεται επίσης να καταψηφίσουν την κυβέρνηση, ενώ ο πρωθυπουργός επικαλέστηκε ότι οι πολιτικοί αρχηγοί ήταν «σε διακοπές», μια αιχμηρή ανταπάντηση απέναντι στη Λεπέν που ισχυρίζεται ότι δούλεψε όλο το καλοκαίρι.
Ο Ζορντάν Μπαρντελά ζητά ανοικτά την παραίτηση του Μακρόν και ο Εθνικός Συναγερμός εξετάζει νομικές οδούς για να αμφισβητήσει την απαγόρευση συμμετοχής της Λεπέν. «Εξετάζουμε προφανώς όλες τις νομικές οδούς, ώστε ακόμη και σε περίπτωση διάλυσης της Εθνοσυνέλευσης, η Μαρίν Λεπέν να μπορέσει να είναι υποψήφια», δήλωσε ο Μπαρντελά στο TF1, προσθέτοντας: «Υπάρχει νομική διέξοδος, έστω στενή, και η Μαρίν Λεπέν παλεύει γι’ αυτήν». Δημοσκόπηση Ifop δείχνει ότι το 63% των πολιτών ζητά εκλογές, με το 86% των οπαδών του Εθνικού Συναγερμού υπέρ, ενώ δεν αποκλείεται νέα κοινοβουλευτική ακυβερνησία.
Η αξιολόγηση με βάση αρχές καθήκοντος επιβάλλει σε πολιτικούς και πολίτες να πράττουν με σεβασμό προς τους θεσμούς και τον δημόσιο διάλογο, όχι με σκοπό την εκμετάλλευση της κατάστασης για προσωπικό κέρδος. Η δράση πρέπει να υπακούει σε κανόνες που θα ήταν αποδεκτοί ως καθολικοί — ειλικρίνεια, διαφάνεια, τήρηση νόμων και προστασία του κοινού καλού. Οι ηγέτες οφείλουν να μην αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους ως μέσα για πολιτική εξουσία, ενώ οι πολίτες να ασκήσουν το εκλογικό και πολιτικό τους καθήκον με γνώμονα τη βιωσιμότητα και την προστασία των επόμενων γενεών. Η προάσπιση του κράτους δικαίου, η ειρηνική επίλυση διαφορών και η έμπρακτη φροντίδα για το περιβάλλον θα ενίσχυαν τη δημοκρατική σταθερότητα και το συλλογικό συμφέρον.