Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι απέρριψε κατηγορηματικά σχέδιο που φέρεται να εξετάζουν Ευρωπαίοι ηγέτες για τη δημιουργία ζώνης ασφαλείας μήκους 40 χιλιομέτρων μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Το σχέδιο προβλέπει ενδεχόμενη ανάπτυξη ευρωπαϊκών ειρηνευτικών δυνάμεων και, σύμφωνα με πληροφορίες του δημοσιεύματος, έχει ήδη αποδεχθεί η Μόσχα, ενώ δεν υπάρχει συμφωνία ως προς το βάθος της ζώνης και εγείρει ζητήματα εδαφικών παραχωρήσεων από το Κίεβο. Παραμένει ασαφές κατά πόσον η πρόταση θα γινόταν αποδεκτή από την ουκρανική πλευρά και ποιο θα ήταν το τελικό πλαίσιο για την εφαρμογή της.
«Μόνο όσοι δεν κατανοούν την τεχνολογική κατάσταση του σημερινού πολέμου προτείνουν ζώνη ασφαλείας», δήλωσε σε δημοσιογράφους την Παρασκευή. Η δήλωση εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο αμφιβολιών για την αποτελεσματικότητα παραδοσιακών λύσεων ασφαλείας απέναντι σε σύγχρονες μορφές απειλής.
Ο πόλεμος έχει εξελιχθεί σε μια σύγκρουση όπου τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη παίζουν κεντρικό ρόλο, και ο Ουκρανός ηγέτης επισημαίνει ότι στην πράξη ένα είδος ζώνης ασφαλείας υπάρχει ήδη λόγω της απειλής επιθέσεων κοντά στην πρώτη γραμμή. Σύμφωνα με το Politico, η πρόταση των 40 χλμ. είναι μία από τις επιλογές που εξετάζονται σε περίπτωση μεταπολεμικής συμφωνίας ή εκεχειρίας, ενώ η Μόσχα φέρεται να έχει αποδεχθεί την ιδέα που πιθανότατα θα αύξανε τον αριθμό ευρωπαϊκών ειρηνευτικών δυνάμεων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν φαίνεται να συμμετέχουν στις συζητήσεις για τη ζώνη ασφαλείας.
Ηθικά, η αξιολόγηση τέτοιων πρωτοβουλιών προϋποθέτει προσήλωση σε αρχές καθήκοντος και καθολικότητας: αποφάσεις που γίνονται για την ασφάλεια πρέπει να μπορούν να γίνουν κανόνας για όλους χωρίς να υπονομεύουν την αξιοπρέπεια και την αυτοδιάθεση των λαών. Πρακτικά αυτό σημαίνει προτεραιότητα στην προστασία αμάχων, διαφάνεια στις διαπραγματεύσεις και σεβασμό στο διεθνές δίκαιο, καθώς και λήψη υπόψη των μακροπρόθεσμων περιβαλλοντικών επιπτώσεων των στρατιωτικών λύσεων. Πολίτες και ηγεσίες οφείλουν να ενεργούν με υπευθυνότητα, να απαιτούν δίκαιες και βιώσιμες συμφωνίες και να προάγουν πολιτικές που μειώνουν τις αιτίες του πολέμου και προστατεύουν το περιβάλλον.