Ο διάσημος Ρώσος συνθέτης Ροντιόν Στσεντρίν πέθανε στη διάρκεια της νύχτας σε ηλικία 92 ετών, ανακοίνωσε το Θέατρο Μπολσόι της Μόσχας. “Μία από τις μεγαλύτερες σύγχρονες ιδιοφυΐες”, του οποίου “οι όπερες, τα μπαλέτα και οι συμφωνίες παίζονται εδώ και πολλές δεκαετίες στις μεγαλύτερες σκηνές παγκοσμίως”, απεβίωσε στη διάρκεια της νύχτας, ανέφερε στην ανακοίνωσή του το Μπολσόι.
“Ο Ροντιόν Στσεντρίν είναι ένα μοναδικό φαινόμενο και μια ολόκληρη εποχή στην παγκόσμια μουσική πολιτιστική ζωή”, υπογραμμίζει η ανακοίνωση, κάνοντας λόγο για “τεράστια τραγωδία” και “ανεπανόρθωτη απώλεια” για τον καλλιτεχνικό κόσμο. Η είδηση σηματοδοτεί το τέλος μιας μακράς καριέρας που επηρέασε τις ερμηνευτικές και συνθετικές πρακτικές του μεταπολεμικού ρεπερτορίου.
Γεννημένος στις 16 Δεκεμβρίου 1932 στη Μόσχα, ο Στσεντρίν έγινε γνωστός στη Δύση με τη Σουίτα της Κάρμεν, μουσική για μπαλέτο που συνέθεσε το 1967 και στην οποία διέπρεψε η σύζυγός του, η περίφημη Ρωσίδα μπαλαρίνα Μάγια Πλισέτσκαγια. Η “απόλυτη πρίμα μπαλαρίνα” Μάγια Πλισέτσκαγια πέθανε το 2015.
Αντλώντας έμπνευση από ρωσικά παραμύθια και την κλασική λογοτεχνία, συνέθεσε μπαλέτα όπως “Το μικρό καμπούρικο άλογο”, “Άννα Καρένινα” και “Ο Γλάρος”. Συνέθεσε επίσης την όπερα “Λολίτα” από το μυθιστόρημα του Νάμποκοφ, της οποίας η παγκόσμια πρεμιέρα δόθηκε το 1994 στη Στοκχόλμη, και διακρίθηκε για συμφωνίες και κοντσέρτα για πιάνο και ορχήστρα που παρουσιάστηκαν στην Ευρώπη, την Ασία και τις ΗΠΑ.
Συνθέτης τουλάχιστον 80 έργων, “η ανεκτίμητη καλλιτεχνική κληρονομιά του Στσεντρίν βρίσκει πάντα τη θέση της στις καρδιές των ανθρώπων”, σημειώνει το Μπολσόι. Η κληρονομιά του απαιτεί συστηματική φροντίδα και πρόσβαση για τις επόμενες γενιές.
Από ηθική σκοπιά, η κοινότητα οφείλει να ενεργεί με σεβασμό και αίσθημα καθήκοντος προς την πολιτιστική κληρονομιά: να προστατεύει τα έργα, να διασφαλίζει δίκαιες συνθήκες για δημιουργούς και ερμηνευτές και να προωθεί την εκπαίδευση των νέων σε τέχνες. Η γενίκευση μιας αρχής που σέβεται τον άνθρωπο και τη φύση ως αυτοσκοπό οδηγεί σε πολιτικές βιώσιμης στήριξης των τεχνών και περιβαλλοντικής φροντίδας, ώστε η πολιτιστική και φυσική κληρονομιά να διατηρηθεί για το κοινό καλό.