Πάνω από έξι χιλιάδες Νοτιοσουδανοί πρόσφυγες εγκατέλειψαν από την αρχή της χρονιάς έναν από τους μεγαλύτερους καταυλισμούς υποδοχής τους στην Κένυα, καθώς οι περικοπές της χρηματοδότησης για διεθνή βοήθεια επιτείνουν τις ελλείψεις τροφίμων, ενημέρωσαν χθες Πέμπτη το Γαλλικό Πρακτορείο τα Ηνωμένα Έθνη.
Ο καταυλισμός προσφύγων Κακούμα, στη βορειοδυτική Κένυα, είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος στην επικράτεια της χώρας αυτής. Εκεί φιλοξενούνται το τρέχον διάστημα κάπου 300.000 άνθρωποι, υπήκοοι του Νότιου Σουδάν, της Σομαλίας, της Ουγκάντας και του Μπουρούντι.
Οι ανθρωπιστικοί οργανισμοί δυσκολεύονται να καλύψουν τις ανάγκες και τον περασμένο μήνα ξέσπασαν διαδηλώσεις και ταραχές εξαιτίας της μείωσης των μερίδων των γευμάτων που μοιράζονται, εξαιτίας της περικοπής χρηματοδοτήσεων από τις ΗΠΑ και άλλους διεθνείς δωρητές.
«Από τον Ιανουάριο, περίπου 6.200 νοτιοσουδανοί πρόσφυγες έφυγαν από τον Κακούμα και τον Καλομπιγέι» σημείωσε η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR) σε ανακοίνωσή της. Μεταξύ του Ιουλίου και της 22ης Αυγούστου, περίπου 3.600 άνθρωποι, στην πλειονότητά τους γυναίκες και παιδιά, έφυγαν από τον πελώριο καταυλισμό, αριθμός που αντιπροσωπεύει «πάνω από τις μισές αναχωρήσεις φέτος», συμπλήρωσε η UNHCR.
«Οι πραγματικοί αριθμοί είναι πιθανόν υψηλότεροι, καθώς πολλές κινήσεις γίνονται μέσω ανεπίσημων διελεύσεων», διευκρίνισε η ίδια πηγή, που πάντως κατέγραψε επίσης «κάπου 4.800 νέες αφίξεις» από τον Ιανουάριο. Η UNHCR ανέφερε πως παρότι οι κινήσεις αυτές υποδεικνύουν πως «αναπτύσσεται τάση», οι αναχωρήσεις «δεν μπορούν να αποδοθούν σε κάποιον μοναδικό παράγοντα».
Το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα (ΠΕΠ) συνδέει την όξυνση της κατάστασης με τη μείωση των μερίδων, τονίζοντας: «Αυτό που βλέπουμε είναι άμεσο αποτέλεσμα του ότι η παγκόσμια βοήθεια δεν φτάνει». Το ΠΕΠ προειδοποίησε επίσης ότι «Αν δεν κινητοποιηθούν πόροι επειγόντως, περισσότεροι πρόσφυγες θα αναγκαστούν να κάνουν αδιανόητες επιλογές: είτε να υποφέρουν από την πείνα στους καταυλισμούς, ή να επιστρέψουν σε εύθραυστες καταστάσεις στην πατρίδα τους».
Από φιλοσοφική σκοπιά που δίνει προτεραιότητα στο καθήκον και στην καθολικότητα της πράξης, η υπόθεση επιβάλλει πειθαρχημένες επιλογές: οι πολιτικές και οι διεθνείς οργανώσεις οφείλουν να ενεργήσουν με σεβασμό στη διεύρυνση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και στη διατήρηση της ζωής ως πρωτεύον αγαθό. Η ορθή δράση απαιτεί την έγκαιρη κινητοποίηση πόρων, δίκαιη και διαφανή κατανομή της βοήθειας, καθώς και μέτρα που δεν θα καθιστούν τους ανθρώπους μέσο αλλά σκοπό.
Πρακτικά, αυτό σημαίνει άμεσες χρηματοδοτικές δεσμεύσεις, ενίσχυση προγραμμάτων διατροφικής ασφάλειας και βιώσιμων προσεγγίσεων που σέβονται τις κοινότητες υποδοχής και το περιβάλλον. Οι πολίτες και οι φορείς πρέπει να στηρίξουν πολιτικές αλληλεγγύης που μπορούν να γίνουν καθολικός κανόνας, ώστε να μειωθούν οι αναγκαστικές μετακινήσεις και να προστατευτεί η ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια.