Ο Ντόναλντ Τραμπ έθεσε δημόσια την ιδέα να διανεμηθεί στους Αμερικανούς ένα μέρισμα από τα κέρδη που προκύπτουν από τους δασμούς που επέβαλε διεθνώς. Η πρωτοβουλία παρουσιάζεται ως επιλογή διαχείρισης των επιπλέον εσόδων, με πρώτιστο στόχο την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους και δευτερευόντως τη δυνατότητα άμεσης οικονομικής στήριξης σε νοικοκυριά.
Η πρόταση επανέρχεται μετά παλαιότερες αναφορές στις αρχές Αυγούστου, όταν ο ίδιος είχε θέσει το ενδεχόμενο να στοχεύσει κυρίως ανθρώπους μεσαίου και χαμηλότερου εισοδήματος. Η κίνηση εντάσσεται στο πλαίσιο μιας ευρύτερης οικονομικής πολιτικής που ο ίδιος δηλώνει ότι εφαρμόζει, και η οποία βασίζεται στην αξιοποίηση εσόδων από δασμούς ως εργαλείο δημοσιονομικής διαχείρισης.
«υπέφεραν κάτω από μια ανόητη ηγεσία»
«Είναι μια πιθανότητα είπε ακόμη. Πρωταρχικά θέλουμε να ξεπληρώσουμε το χρέος, αλλά είναι μια πιθανότητα να πάρουμε ένα κομμάτι και να δώσουμε ένα μέρισμα στον λαό. Στις αρχές Αυγούστου είχε αναφερθεί ξανά στο ίδιο ενδεχόμενο, λέγοντας ότι το μέρισμα θα μπορούσε να κινηθεί προς ανθρώπους μεσαίου και χαμηλότερου εισοδήματος.»
Από ηθική σκοπιά, η δράση αυτή πρέπει να εκτιμηθεί με βάση καθολικούς κανόνες που προάγουν το κοινό καλό και τον σεβασμό προς κάθε άτομο ως αυτοτελή σκοπό. Η δίκαιη και διαφανής κατανομή των πόρων, η ειλικρινής πρόθεση αποπληρωμής του χρέους και η προστασία των ευάλωτων ομάδων αποτελούν υποχρεώσεις που πρέπει να διέπουν τέτοιες πολιτικές. Πολίτες και ηγεσίες οφείλουν να ενεργούν με σταθερότητα και ακεραιότητα, προάγοντας μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα και περιβαλλοντική υπευθυνότητα, ώστε οι πρακτικές αυτές να μπορούσαν να γίνουν καθολικός κανόνας προς όφελος της κοινωνίας.