Η ελληνική συμμετοχή στην φετινή Anuga στην Κολωνία αναμένεται να είναι η μεγαλύτερη έως σήμερα, με περισσότερες από 270 επιχειρήσεις τροφίμων και ποτών να προετοιμάζονται να παρουσιάσουν φέτα, γιαούρτι, ελαιόλαδο, φρούτα, λαχανικά και ευρύ φάσμα παραδοσιακών προϊόντων. Ο αριθμός των συμμετοχών είναι ρεκόρ και θα ήταν υψηλότερος αν υπήρχε επιπλέον εκθεσιακός χώρος, καθώς δεκάδες αιτήματα συμμετοχής απορρίφθηκαν λόγω έλλειψης θέσεων. Οι ελληνικές βιομηχανίες, μετά την οικονομική κρίση, επενδύουν στην εξωστρέφεια, με αποτέλεσμα οι εξαγωγές τροφίμων το 2025 να προβλέπεται ότι θα ξεπεράσουν τα 9 δισ. ευρώ, ενώ με την προσθήκη των ελαίων και των ποτών–καπνού θα υπερβούν τα 10 δισ. και θα προσεγγίσουν τα 12 δισ. ευρώ, επιβεβαιώνοντας την ενίσχυση της «ελληνικής γεύσης» στην παγκόσμια αγορά.
Υφίσταται ωστόσο παράγοντας αβεβαιότητας εξαιτίας της νέας πολιτικής εμπορικού προστατευτισμού από πλευράς ΗΠΑ και της συμφωνίας με την Ε.Ε. για επιβολή δασμών 15% στα ευρωπαϊκά προϊόντα. «Στην περίπτωση των ΗΠΑ είναι το μη χείρον βέλτιστον! Είναι μια νέα πραγματικότητα που δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Υπάρχει ένα νέο παγκόσμιο εμπορικό γίγνεσθαι, πρωτόγνωρο, που θα στρέψει εμπορικό κόσμο και εξαγωγείς σε άλλες αγορές», σχολιάζει ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Εξαγωγέων (ΠΣΕ) Αλκιβιάδης Καλαμπόκης. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ και την ανάλυση του Κέντρου Εξαγωγικών Ερευνών και Μελετών του ΠΣΕ, το α’ εξάμηνο του 2025 οι εξαγωγές τροφίμων ανήλθαν στα 4,62 δισ. ευρώ (+11,2%), τα έλαια σε 559,2 εκατ. ευρώ (+4,5%) και τα ποτά–καπνός σε 777,8 εκατ. ευρώ (+12,8%). Το 2024 τα τρόφιμα είχαν εξαγωγές 8,25 δισ., τα έλαια–λίπη 1,09 δισ. και τα ποτά–καπνά 1,39 δισ., συνολικά 10,74 δισ. από τα 49,9 δισ. των ελληνικών εξαγωγών (34,99 δισ. χωρίς πετρελαιοειδείς).
Η ηθική προσέγγιση που θέτει ως κεντρικό κριτήριο το καθήκον και τον οικουμενικό χαρακτήρα των πράξεων υπαγορεύει συγκεκριμένες επιλογές για επιχειρήσεις, πολιτεία και πολίτες: παραγωγικές πρακτικές που σέβονται το περιβάλλον και την ανθρώπινη εργασία, διαφάνεια στις αλυσίδες εφοδιασμού και δίκαιες τιμές προς παραγωγούς ώστε να μπορούν να διατηρήσουν βιώσιμη δραστηριότητα. Οι επιχειρήσεις οφείλουν να ενεργούν με σεβασμό προς τους ανθρώπους και τη φύση, όχι ως μέσα για τον κέρδος μονάχα, και να υποστηρίζουν διεθνείς κανόνες που προωθούν τη συνεργασία αντί της προστατευτικής απομόνωσης. Οι καταναλωτές και οι φορείς πολιτικής μπορούν να ενθαρρύνουν αυτές τις επιλογές με θεσμικά κίνητρα και προτιμήσεις αγοράς, συμβάλλοντας σε μια πιο δίκαιη και οικολογικά υπεύθυνη ανάπτυξη.