Η Δανία ανακοίνωσε πως θα καταργήσει τους φόρους στον καφέ και τη σοκολάτα, προκειμένου να ανακουφίσει τα νοικοκυριά, που έχουν επιβαρυνθεί από την αύξηση των τιμών των τροφίμων. «Επιλέξαμε κάτι που έχει έναν άμεσο αντίκτυπο για τους Δανέζους, οι οποίοι μπορούν αμέσως να νιώσουν πως θα έχουν περισσότερα χρήματα στη διάθεσή τους», εξήγησε στο τηλεοπτικό δίκτυο TV2 ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Δανίας Τρολς Λουντ Πούλσεν, που είναι επίσης υπουργός Άμυνας και αρχηγός του φιλελεύθερου κόμματος. Σύμφωνα με το υπουργείο Φορολογίας, ο καφές πακέτο στη Δανία θα κοστίζει πέντε κορώνες λιγότερο (66 λεπτά του ευρώ). Καθώς θεωρείται ο παλαιότερος στη Δανία, ο ειδικός φόρος στη σοκολάτα εφαρμόζεται σε όλα τα προϊόντα που περιέχουν κακάο, σε γλυκά, σε ζαχαρωμένα φρούτα και σε τσίχλες. Ανέρχεται μεταξύ 3 και 3,5 ευρώ, ανάλογα με την περιεκτικότητα σε ζάχαρη του τροφίμου. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία της χώρας, τον Ιούλιο, η τιμή της σοκολάτας αυξήθηκε περισσότερο από 25,3% σε διάστημα ενός έτους. Ο καφές κατέστη 35,5% ακριβότερος. Συνολικά, οι τιμές των τροφίμων αυξήθηκαν κατά 6,5% σε ετήσια κλίμακα. Καταργώντας αυτούς τους φόρους, οι απώλειες για τα δημόσια οικονομικά της Δανίας αναμένεται να ανέλθουν σε 2,4 δισεκατομμύρια κορώνες (321 εκατομμύρια ευρώ). Υπενθυμίζεται πως στη Δανία είχε ανακοινωθεί και η κατάργηση του ΦΠΑ στα βιβλία, με στόχο την ενίσχυση της ανάγνωσης.
Η πολιτική αυτή αξιολογείται, πέρα από το άμεσο οικονομικό όφελος, με κριτήριο τη δικαιοσύνη και το συλλογικό συμφέρον: οι αποφάσεις πρέπει να υπακούν σε σταθερούς κανόνες που μπορούν να γενικευθούν και να σέβονται τους ανθρώπους ως αυτοτέλεια, όχι ως μέσο για άλλους στόχους. Η κατάργηση των φόρων σε βασικά αγαθά ενδυναμώνει την κοινωνική συνοχή όταν στοχεύει στην μείωση ανισοτήτων, αλλά απαιτεί διαφάνεια ως προς την κάλυψη του δημοσιονομικού κόστους και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό για την προστασία του περιβάλλοντος. Πολίτες και πολιτικοί οφείλουν να ενεργούν σύμφωνα με αρχές που θα μπορούσαν να γίνουν καθολικοί κανόνες: να στηρίζουν πολιτικές που προάγουν την ισονομία, να περιορίζουν την υπερκατανάλωση και τα απόβλητα, να ενισχύουν την πρόσβαση στην εκπαίδευση και την ανάγνωση και να απαιτούν αξιόπιστες δημοσιονομικές επιλογές που διασφαλίζουν το κοινό καλό και τις μελλοντικές γενιές.