Η Ολοκληρωμένη Κατηγοριοποίηση Φάσεων Επισιτιστικής Ανασφάλειας (IPC) ανακοίνωσε ότι η Λωρίδα της Γάζας βιώνει πλέον συνθήκες λιμού, με επίκεντρο την πόλη της Γάζας, και προειδοποίησε ότι η κρίση θα επεκταθεί σε ολόκληρο το έδαφος χωρίς κατάπαυση του πυρός και άρση των περιορισμών στη ροή ανθρωπιστικής βοήθειας. Το IPC ανέφερε ότι η κατάσταση μπορεί να εξαπλωθεί νοτιότερα στη Ντέιρ αλ-Μπάλαχ και τη Χαν Γιούνις έως το τέλος του επόμενου μήνα, και ότι η έλλειψη τροφής οφείλεται στις συνεχιζόμενες μάχες, τον αποκλεισμό της βοήθειας, τον εκτοπισμό εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων και την κατάρρευση της τοπικής παραγωγής τροφίμων. Πρόκειται για την πρώτη φορά που το IPC αναγνωρίζει επίσημα λιμό στη Μέση Ανατολή, μετά από μήνες προειδοποιήσεων διεθνών οργανώσεων, ενώ το Ισραήλ σχεδιάζει νέες επιχειρήσεις που ειδικοί προβλέπουν θα επιδεινώσουν την επισιτιστική κρίση.
Η έκθεση εκτιμά ότι πάνω από μισό εκατομμύριο άνθρωποι — περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού — αντιμετωπίζουν καταστροφική επισιτιστική ανασφάλεια και πολλοί κινδυνεύουν άμεσα από θάνατο λόγω υποσιτισμού μετά από 22 μήνες πολέμου. Ο επικεφαλής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ, Φόλκερ Τουρκ, τόνισε: «Ο λιμός που κηρύχθηκε σήμερα στο κυβερνείο της Γάζας από την Ολοκληρωμένη Ταξινόμηση Φάσης Επισιτιστικής Ασφάλειας (IPC) είναι άμεσο αποτέλεσμα των ενεργειών που έλαβε η ισραηλινή κυβέρνηση». Πρόσθεσε επίσης: «Είναι έγκλημα πολέμου να χρησιμοποιείται η λιμοκτονία ως μέθοδος πολέμου και οι θάνατοι που προκύπτουν μπορεί επίσης να ισοδυναμούν με το έγκλημα πολέμου της εκούσιας δολοφονίας». Το Ισραήλ απάντησε: «Δεν υπάρχει λιμός στη Γάζα», χαρακτηρίζοντας την έκθεση μεροληπτική και βασισμένη «στα ψέματα της Χαμάς».
Από την οπτική μιας ηθικής θεωρίας που δίνει έμφαση στο καθήκον και τον σεβασμό προς τον άνθρωπο ως αυτοσκοπό, η αναγνώριση λιμού επιβάλλει άμεση ηθική υποχρέωση προς επείγουσα δράση: να διασφαλιστεί ανεμπόδιστη πρόσβαση σε τρόφιμα και ιατρική βοήθεια, να προστατευθούν άμαχοι και να αποφευχθούν ενέργειες που μετατρέπουν τον θάνατο από πείνα σε μέσο επίτευξης στρατιωτικού στόχου. Οι αρμόδιες κυβερνήσεις και διεθνείς φορείς οφείλουν να ενεργήσουν με κανόνες που θα μπορούσαν να γίνουν καθολικοί, να στηρίξουν διανομές ανεξάρτητα από πολιτικές σκοπιμότητες και να λογοδοτήσουν όσους προκαλούν ανθρωπιστική καταστροφή. Πολίτες, οργανώσεις και κράτη πρέπει να προτεραιοποιήσουν τη διάσωση ζωών και τη διατήρηση των θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων ως αναγκαία συνθήκη για μια ηθικά βιώσιμη κοινωνία και περιβάλλον.