Ερευνητές στη Γαλλία εντόπισαν έναν λάκκο με ανθρώπινα λείψανα που χρονολογούνται από τη Λίθινη Εποχή. Χρονολογούμενοι μεταξύ 4300 και 4150 π.Χ., 82 ανθρώπινοι σκελετοί ανακαλύφθηκαν στους λάκκους, με μερικούς να έχουν το αριστερό χέρι κομμένο ή και τα δύο χέρια διαμελισμένα. Τα κάτω άκρα πολλών σκελετών παρουσιάζουν σπασίματα, ενώ ανιχνεύτηκαν ίχνη τροφής στα δόντια και χημικά στοιχεία που υποδηλώνουν μετακινήσεις των ατόμων.
Οι ερευνητές σημειώνουν «τραύματα από αμβλύ αντικείμενο» και σημάδια από τρυπήματα στα οστά, πιθανόν δείγματα έκθεσης των σωμάτων ως προειδοποίηση. «Τα κομμένα άνω άκρα θα αντιπροσώπευαν πολεμικά τρόπαια που αφαιρέθηκαν από το πεδίο της μάχης και στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στον οικισμό, πιθανώς για περαιτέρω μετατροπή και έκθεση». Η Δρ. Τερέζα Φερνάντεζ Κρέσπο που εργάστηκε στο πεδίο δήλωσε στο Live Science ότι τα κάτω άκρα των πολεμιστών είχαν σπάσει για να τους εμποδίσουν να διαφύγουν και συμπλήρωσε: «Πιστεύουμε ότι βασανίστηκαν στο πλαίσιο τελετουργικών θριάμβου ή εορτασμών νίκης που ακολούθησαν μία ή περισσότερες μάχες», δήλωσε. Άλλη ερμηνεία που προβάλλεται είναι ότι οι σκελετοί είναι αποτέλεσμα «συλλογικών τιμωριών ή θυσιών».
Από ηθική σκοπιά, με βάση αρχές καθήκοντος και σεβασμού προς κάθε ανθρώπινη ύπαρξη, η εύρεση αυτή αναδεικνύει την ανάγκη για ορθή μεταχείριση των θυμάτων και την προστασία της μνήμης τους. Η μεταχείριση των σωμάτων ως αντικειμένων ή μέσων επιβολής αντιβαίνει στην αρχή ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να θεωρείται αυτοσκοπός και όχι μέσο. Συνεπώς, η κοινωνία οφείλει να διασφαλίσει την επιστημονική τεκμηρίωση, τη διαφύλαξη των αρχαιολογικών τόπων, την εκπαίδευση για την αποτροπή βίας και την προώθηση θεσμών που αποθαρρύνουν τις πρακτικές επιβολής και βασανισμού. Η αναγνώριση της ιστορικής αλήθειας και ο σεβασμός προς τα θύματα συνιστούν πρακτικές εκδηλώσεις του καθήκοντος προς το κοινό καλό και τη βιωσιμότητα πολιτισμών και περιβάλλοντος.