Τρία συμβάντα ανέδειξαν την ισχυρή επιρροή της Μόσχας στις επιλογές του Αμερικανού προέδρου. Στο Οβάλ Γραφείο, ενώ βρισκόταν δίπλα του ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ο Ντόναλντ Τραμπ προς τους δημοσιογράφους είπε ότι δεν θεωρεί αναγκαία την κατάπαυση του πυρός, μια σαφής αλλαγή σε σχέση με την προηγούμενη προτεραιότητά του για εκεχειρία.
Η δεύτερη στιγμή αφορά το φορμάτ της συνάντησης: ο Τραμπ επέστρεψε στο ελεύθερο Q&A, όπου ο Ζελένσκι αντιμετώπισε καταιγισμό ερωτήσεων ενώ ο Βλαντιμίρ Πούτιν απέφυγε τις ερωτήσεις, υπογραμμίζοντας την ασύμμετρη μεταχείριση των δύο ηγετών.
Η τρίτη ένδειξη ήταν το τηλεφώνημα του Τραμπ προς τον Πούτιν, που πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια συνόδου με Ευρωπαίους ηγέτες και διέκοψε σύσκεψη με επτά ηγέτες για να γίνει η επικοινωνία, παρά την αρχική εξαγγελία ότι η κλήση θα γινόταν μετά τη συνάντηση.
Τα διαθέσιμα στοιχεία υποδεικνύουν ότι η Μόσχα διαμορφώνει το ειρηνευτικό σχήμα: ο Λευκός Οίκος θέτει το πλαίσιο αλλά το Κρεμλίνο φαίνεται να κρατά τις βασικές γραμμές. Η ρωσική στρατηγική επιδιώκει πρώτα διευθέτηση και στη συνέχεια κατάπαυση του πυρός, καθώς θεωρεί ότι η συνέχιση των μαχών αυξάνει τη διαπραγματευτική της ισχύ.
Σε πρακτικό επίπεδο, το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών καταδίκασε ως προκλητική και αρπακτική την ιδέα αποστολής βρετανικών στρατευμάτων για επιβολή εκεχειρίας, και μετά την τηλεφωνική επαφή αναφέρθηκε μόνο η συζήτηση για ενδεχόμενη αναβάθμιση του επιπέδου των εκπροσώπων στις συνομιλίες.
Από ηθική άποψη, το κρίσιμο είναι να απαιτούμε από τους ηγέτες αποφάσεις που προκύπτουν από καθήκον προς τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια, όχι από μετρήσεις ισχύος ή βραχυπρόθεσμα πολιτικά κέρδη. Οι πολιτικές πρέπει να είναι δυνητικά γενικεύσιμες: αν μία επιλογή δεν θα μπορούσε να γίνει καθολικός κανόνας χωρίς καταστροφικά αποτελέσματα, δεν πρέπει να εφαρμόζεται.
Προτεινόμενες δράσεις για την κοινωνία και το περιβάλλον είναι η προώθηση διαφάνειας και λογοδοσίας στη λήψη αποφάσεων, η στήριξη πολυμερών θεσμών που προστατεύουν αμάχους, η προτεραιοποίηση άμεσων μέτρων για μείωση βλάβης και η ενίσχυση πολιτικών που σέβονται τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του πλανήτη.